Her hafta Boğaziçinde üniversite hayatında asla olmaması gereken iğrenç olaylarla karşılaşıyoruz. Bölüm ve fakülte akademik kararlarının hiçe sayılması, üniversitenin polisle doldurulması, öğrencilere yapılan zorba muamele, hocaları işten, lojmandan atma ve geneli sindirme taktikleri vs vs. say say bitmiyor. Hasar komisyonunun tuttuğu defterde sayfa kalmadı.
Bunları neden yapıyorlar?
Geçenlerde hukukçularla yapılan bir görüşmede sohbet sırasında ortaya çıkan hususları paylaşmak isterim:
1) Diğer üniversitelerde ceza verilmesine rağmen Barış imzacılarına (ki en büyük imzacı grubu bizdeydi) BÜde ceza verilmemesi. Üstelik çok daha büyük bir grubun "ifade özgürlüğü" olarak desteklemesi.
2) Mevcut iktidarın BÜ hoca kadrosunu Dışişlerinde olduğu gibi "monşer" olarak görmesi ve üniversiteye kendilerine göre yerli ve milli unsurları sokmak istemesi. Dışişlerinde nasıl Egemen Bağış elçi yapıldıysa, üniversiteye muadillerinin .yerleştirilmeye çalışılması.
3) Üniversitenin şimdiye kadar LBGTi+ 'a verdiği açık desteğin (yani biz cinsel eğilimin değil, düzgün akademik performansın peşindeyiz. Ancak tacizin tam karşısındayız) sebep olduğu kızgınlık.
(Ben buna Geziyi de biraz eklemek isterim. Gezide Boğaziçinin katılımı çok yüksekti, öğrencilerimiz ve genç hocalarımız Geziye adeta aktı.)
Bunların hepsini toplarsak Boğaziçi ifade özgürlüğünü, demokrasiyi, adaleti ve liyakati savunan bir kurum. Demek ki dışardan dikkatli gözler bakınca tam da bu yüzden saldırıya uğradığımızı düşünüyor.
Bu ilkeleri savunmaya devam edeceğiz. Korkmak yok, sinmek, yok.
"Kedi uzanamadığı ciğere mundar dermiş" deyimi hem istenip hem de ulaşılamayan şeyler olduğunda kullanılan deyimlerden biridir.
ilk etapta güzel görünen ve elde edilmesi arzu edilen şey daha sonra ulaşılamadığı için kötü olarak sınıflandırılır. Beğenmemek yönünde daha farklı bir yaklaşımı benimserler.
Bunu büyük bir oranda gerçekten değil, çaresizliklerinden dolayı yaparlar.
