yüksek bir ihtimalle özel okulda okuyan ve evinden okuluna son model arabasıyla giden ve cebinde muhakkak bikaç kredi kartı olan geceleri hertürlü ortamların kralına girip çıkan ve okulun bir türlü bitmemesi yüzünden babası tarafından "eşşek herif şu okulu bitir de geç şu şirketin başına" diye kafası ütülenen kardeşimizdir.
ders çalışamaz. neresi şanslı. çalışamayınca ne olur: sınıfta kalır efenim, sınıfta. babasının kalbine iner sonra. sonracığıma, şirket iflas eder. ev hipotek edilir. çocuk, çocuk esirgeme kurumuna gönderilir(yaşı kaç ki? Üniversitemi, hadi yaa!). ve ne hikmetse, orasıda boğaz manzaralıdır. cocuk, bunalıma girip kendine intahar eder.
sonuçta artık ne bir çocuk, nede buğaz manzaralı ev vardır. buğaz manzaralı evde artık ferhunde oturuyordur.
(bkz: kendimi intihar edicem)
