merhaba... şuna bak hava da gidiyorum.. şehrin içinden deniz geçiyor nehir gibi ama nehir değil deniz... havadan masmavi görünüyor... ne kadar muhteşem bir köprü bu iki kıtayı birbirine bağlıyor... istanbul işte...
babamın istanbul'dan zorla beni başka yeri götürüşü. o köprüden geçerken küçücük ellerimle gözyaşlarımı silişim. "baba ne olur gitmeyelim" deyişim.
ve üniversiteyi kazanıp geldiğimde cem adrian yağmur dinleyip her geçişim de gözlerimin doluşu.
naledossun keşke biraz daha çalıssaydım. biraz daha çalışaydım daaaaa burdan bir üniversiteyi kazanaydıııııım. naledossun bana. şu denize bak şu güzelliğe bak.
