içlerinde bulundurdukları yoğun bunalım katsayısı ile, moralinizin dibe vurduğu anda insanı daha da beter eden şarkılardır. kötü değil, kesinlikle mükemmel olmalarına rağmen dinlediğinizde yaralarınız depreşir; kötü bir zamanınızda ağlayabilirsiniz bile. efendim, örneğin:
(bkz: nothing compares) **
metallica - turn the page
metallica - wherever ı may roam
msg- nightmare
guns'n roses - november rain
anathema - angelica
jevel-foolish games
eric clapton-tears in heaven
msp- everlasting
şeklinde devam edip giden küçük ceylanşarkısı. geyiğine değil, cidden! bozulan moral ilk başta bir daha bozuluyor daha sonra (yangını yangınla söndürmek babında) nedense içinizi salak bir duygu kaplıyor sonra bir de bakmışınız ki saçma şarkının nakaratlarına eşlik ederken kendinizi buluyorsunuz.
moral bozukluğuna göre değişebilir. ama genelde bütün slow şarkıları bu kategoriye sokabiliriz, yinede insanlar, nedendir bilmem mutsuzken daha fazla slow şarkı dinliyor* özellikle aşk acısı çekerken. ya bırak slowu felan neden daha da eziyet ediyosun kendine. git moralini düzeltebilecek, gaz şarkılar dinle abicim.
