kürtlere laf atıp,ahmet kaya dinleyen,ben sanatına bakıyorum lan diyen insanların;bu adam faşist ya niye okuyacağım diye eleştirdiği kitaptır.kendi ülkesinde türklüğü savunan birine faşist demek ayrı bir davadır da konu o değil.
kitap bozkurtların ölümü'nün devamıdır,kür şad'ın oğlunun,âşık olduğu ay hatun'la birlikte uçurumdan atlaması kitabın en can alıcı bölümlerinden biridir.
Kitap baştan sona güzel olmakla birlikte sonunda geçen iki dize kitabın bitmesinin de verdiği üzüntüyle yürek dağlar:
Ay'ın bahtı karanlık, Urungu'nun karadır.
bozkurtların ölümü adlı romanın devamıdır. türklerle çinlilerin yaptıkları savaşlar, türklerin toplanarak egemen güç haline gelmeleri anlatılır.
son derece kısıtlı kaynaklara rağmen kutlug şad, diğer adıyla ilteriş kağan ın türkleri tek bayrak altında birleştirme gayreti anlatılmıştır.
95 yılında okuduğum, 40 kişiyle (aslında 39: bir kişide son dakkada çıkan bir problem vardı diye hatırlıyorum) çine karşı kür şad önderliğinde yapılan ihtilalin ve bunun sonucunda göktürkler in yeniden kurulmasını anlatan** eğer tarihe meraklı değilseniz ya da*hüseyin nihal atsız a ve milliyetçilik kavramına karşı önyargılı değilseniz çok hızlı bir şekilde okuyup kendinizi kaptırabileceğiniz sürükleyici bir dille yazılmış roman. en önemli karakterler kağanın kardeşi ve ihtilalin yöneticisi olan kür şad , binbaşı bögü alp (romanda kür şad ve bögü alp favori karakterlerimdir) onbaşı yamtar ve bir de urungu ile ay hatun du sanırım.
üslup ve dilin kullanımı açısından bozkurtların ölümü kadar başarılı fakat onun kadar akıcı olmayan kitaptır.
insanların da gerek sanatta gerek edebiyatta artık okudukları kitap veya dinledikleri şarkılarda söyleyenine bu kadar dikkat etmek yerine anlam çıkarmaya zaman ayırması gerekmektedir. sözleri harika olmasına rağmen söyleyeni ideolojisine karşı diye bu şarkıyı dinleyenlere maddi veya manevi şiddet uygulayan insan evladı ile okumadığı halde 'bu o'nundur ne kadar iyi olabilir ki' diye düşünen insan eşit değere sahiptir gözümde. kardeşim korkmayın, okuyun. bakın ben okudum yaşıyorum halen öyle böyle. sokakta yürürken elalemin kafatasıyla ilgilenmiyorum. bilin ki siz sadece yazarına bakıp da bir kitaba okumadan kötü diyorken bu kafatası kontrolü eylemini gerçekleştiren adamdan daha baskıcı, daha önyargılı ve daha anlayışsız oluyorsunuz.
kendinize bunu yapmamanız ve daha saygılı daha aydınlık bir türkiye ve sözlük dileklerimle..
bir nihal atsız eseridir.
okunması gerçekten zevk verir, o dönemi yaşatır.
ay hanım' ın güzelliği, urungu' nun sonsuz kederi; okuyucu hepsini hisseder.
