şehrin en işlek caddesinde bulunan herhangi bir lokantanın 1 aylık cirosu, bu mahalledeki tekel bayiinin 1 günlük cirosu ile aynıdır. o derece potansiyel vardır.
öğrenciye ayrı aileye ayrı fiyattan ev kiralanan, elektrikler kesildiğinde tencere tavaları kapıp pencerelere koşulan, kar yağdığında, sokakta çocuklar gibi eğlenen ve değişik figürler sergileyen gençlere rastlanılan bir garip anı deposu.
selçuk üniversitesinde okuyan her öğrencinin bildiği yerleşim mekanıdır. türkiyedeki en büyük mahalle olduğu söylenir. 80 binin üzerindeki nüfusu tek bir muhtarın idare ediyor olması da ayrı bir muallaktır.
konyann 20km dışındaki kampüsün karşısındaki bosna-hersek mahallesi içerisinde 40 bin öğrencinin yaşadığı 50 bin kişilik bir mahalledir yani mahallenin hemen hemen tamamı öğrencidir ve bu öğrenciler göçebe bir yaşam sürmektedir her an karşınıza elide yatak veya kanepeyi ordan oraya taşıyan insanlar görebilirsiniz. gecenin 3'ünde müziğinizi sonuna kadar açıp rahatlıkça dinleyebilirsiniz ondan sonra saat 5 sularındada yürüyerek 5 dk uzaklıktaki bosnanın merkezine köfte yemeye indiğinizde de göreceksiniz ki tüm arkadaşlarınız o saatte orada.tekel bayilerinin yılbaşında bile saat 12.00'de kapandığına şaşırmıyorsunuz. bu arada mahalledeki camilerin her biri birer selimiye, kocatepe veya eyüpsultan camisi.
2005 yılında selçuk üniversitesinden mezun olmuş ve bosna hersek'de 5 yılını geçirmiş bir insan olarak, bazen yapılan yorumların hayalperest kardeşlerim tarafından yapılan ütopik yorumlar olduğunu düşünüyorum.
Konya güzeldir.
Çılgın bir metropol değilse hayaliniz, bir öğrenci için oldukça güzeldir.
Işık açıp kapama eylemi yapardık bosna'da.
Hep birlikte, aynı anda.
Allahim nasıl güzel bir görüntü...
Nasıl birbirine destek olurdu o insanlar görmelisin...
Bosna'da oturan aileler de öğrencilere ayak uydurmuştur genelde.
Ben bayramlarda 14 saat yol gitmeyi göze alamadığım için genelde gitmezdim memlekete.
Alt komşum hacer abla her ramazan tepsi tepsi yemek getirirdi, keza kurbanlarda bizim ayrılan etimiz eksik olmazdı.
Bakkal abimizden 2 yumurta, 2 liralık peynir alırdık, para yoksa da "sonra verirsın canım kardeşim" derdi, gönderirdi.
Çardaklarda votka portakal içerdik, geçen afiyet olsun derdi.
Can sıkıldı mı kampüs çimlerinde film izlemeye yol alırdık. Kimse de "hoop bilader nereye" demedi bir kez bile saate bakmaksizin.
Tamam dövüldük de dövmemiz, saçımız, piercing ya da küpemiz için.
Ama onlar genel değil, bireysel sıçmalıklardi, senin benim gibi öğrenciler tarafından yapılan...
Demem o ki, yaşadığın yer, seninle, senin zamanını nasıl değerlendirdiğinle alakalı olarak şekillenir.
Bok atmak değil, zevk almaktır insanı farklı kılan.
Beyaz cafe duruyor mu ki hala?
bir bosnak olarak adını duydugumda sevindigim mahalledir, zira aratırdıgımda gördüm ki mahalle de boşnak yokmuş ama yine de böyle güzel bir şey olması hoş.
