aynı zamanda kartopunun içine taş koyup kafa yarmış nesildir. domates savaşında yeşil domates bile atar. ulan ne psikopat nesilmişiz inşaattan yerdeki kuma bile atlardık.
OFF abimle yapardık karşı binanın balkonlarına. safiye teyze bir gün bizi görüp bu fişekleri g.tünüze sokucam aha geliyorum demişti. ne eğlenirdik ama bee üzülüyorum yeni nesil çocuklarına.
ulan küçüğüm o zamanlar, bursaya ananemin yanına gittik. yaz tatili falan her şey güzel. tabi bir o aralar rusyada yaşıyoruz. türkiye ye geldiğimde sıkıştirilmis paketle mahallenin çocuklarını yakalamaya çalışıyorum. sabah kalkıp tsubasasiydi, beyblade di falan izle sonra öğlen çık taso oyna, kapak oyna, top oyna, misket oyna falan yani oyna da oyna. hatta dayı kontenjanı sağolsun seni bir tık daha öne götüren paten, kaykay falan da var işin içinde. neyse efendim özellikle ilk hafta adaptasyonu tamamlamak için en kritik süreç, neler çektiğimi bi ben bilirim. ışte yine böyle bir yaz tatilinde nihayet bursaya gelmişiz. yine 1 haftalık intibak eğitimimi tamamlamış, mahalle çocuklarına yetişmiş, özgüvenini kazanmış bir çocuk olarak mahallenin altını üstüne getirmeye başlamışım. üst jenerasyondan olan dayinin mahallenin psikopat kadrosunda yer alması senden olan beklentileri yükseltiyor haliyle, bende elimden geleni yapıyorum. hee bi de karşı komsumuzun kızı zehra ( aslında adı başka bir şey ama en son ayrıldığım sevgilim psikopat, kızı bulur falan şimdi tedbiri elden bırakmayak) vardı. çocuksu duygularla sevdiğim, her oyunu beraber oynadığım, rusya ya geri donerken kuzenlere emanet ettiğim, büyüyünce gidip isteyeceğim sevdicegimdi yani. o senede mahallede bu tüftüf muhabbeti çıkmış. birgün yine oyun oynayacağız gittim bende zehrayı çağırdım aşağı. müstakbel kayınvalidem izin vermemiş kıza. o da üzgün bir şekilde gelemeyecegini söyledi. çok sinirlendim ama buyuge saygının önemini de kavramıştık ses çıkarmadım. yine kafamda planı kurmuştum, mahalledeki çocukları topladik kuzenle. herkesin tüftüfler hazır, savaşa gidecektik ve arkamda bir ordu vardı. o gün bana tanrı tarafından liderlik vasfı verildi sanırım hala ekmeğini yerim. neyse ordumla birlikte zehralarin apartmanı kuşattım, herkesin tek bir balkonu hedef alacak şekilde özenle yerleştirdim. oturduk sonra cephane yapmaya başladık ama herkes içindeki psikopatı ortaya çıkarttı yani orda. tskdan yetkili bir abi görse bordo beremizi verirdi yani. vakit gelmişti her şey hazırdı ama ben son bir kez daha zehrayı çağırmaya gittim ve annesi bu sefer biraz kızdı ama umrum dışıydı yani o anda. içten içe zehranin gelmemesini istiyordum zaten. yoksa kana susamis ordum bana bile saldirabilirdi. bi kağıtın içine kalp çizim külah haline getirdim. pileyboyluk gibi değil ama masumane. neyse efendim çok uzadi sonrasında emri verdim ve zehraların balkona bir tüftüf yağmaya başladı haddi hesabı yok. spartalılar gibi güneşi görmeden savaşıyorduk. daha sonra cama çıkan konu komşu üzerimize su atmaya başladı amk. biliyorum abartı geliyor ama bizim çocuklar falan herkes inanmış bir şekilde gelmis oraya. tabi islanmaya başlayınca ve cephane az kalınca geri çekildik biz. ertesi gün olduğunda 3-5 kişinin silahına ailesi el koymuştu, çoğumuz azar yemiştik ama benim için en kötüsü zehranın yanına gittiğimde olmuştu. annesi bütün balkonu buna temizletmis ve sokağa çıkmasına izin vermiyormus artık. zehra da tabi demediğini bırakmadı bana sonra da konuşmadık zaten. rusyaya gittik biz küs ayrıldık biraz geri döndüğümüzde zehra yoktu lan...
