16 yaşına kadar babamla olan bağımızın küçük bir nişanesi olan atıştırmalık.
bayılarak ve alerjiyi düşünmeden yediğim tek çikolatalı yaratık. ösym bölümünü açsa okulu bırakıp koşa koşa yazılacağım tuhaf mutluluk kaynağı.
bugün şahit olduğum bir olayı yazmak istiyorum zira benim için fazla hüzünlü.
markete girdim alacağımı aldım kasaya doğru ilerlerken önümdeki 4-5 yaşlarındaki küçük bir çocuk raftan bonibon alarak babasına gösterdi ve "bu ne" dedi. evet evet o küçük çocuk bonibonu bilmiyordu ki, bu küçük bir çocuk için büyük bir eksikliktir. hadi onu geçtim babasının verdiği cevap daha içler acısı:"bırak oğlum onu sana göre değil" dedi.
ulan bonibon o çocuğa göre değilse kime göre?
küçüklüğümüzü yiyip bitiren, her bakkala gidişimizde mutlaka bir tane aldığımız, uyuşturucu hap diye kafaya diktiğimiz o mükemmel çikolatalı küçük şeyleri yeni nesil bilmiyor. utanç verici.
Dostlara ya da özel günlerde hazırlanan sofralara serpildiğinde, çok neşeli ve sempatik bir hava veren rengarenk çikolatalı drajelerdir.
Yemek bitene kadar bonibonlardan eser kalmaz, tatlı yiyip, tatlı konuşulur.
artık bakkallarda marketlerde göremediğimiz yemiş.
milka'nın ürünü yazılmış. yanlış. kent'in ürünüdür. ilk defa kent markası ürünü piyasaya çıkarmıştır. ayrıca ürüne ismini veren markadır. hepsini geçtim satıldı mı ne olduysa kent marka bonibon yok ortalıklarda. aslında kent ürünleri de göremiyorum artık.
