ilkokullu çocuğun beklediği harf çıkmayınca yapması mümkün davranış.
bu çocuk bendim. sevdiğim özge isminde bi kız vardı. 3. sınıftayım o zamanlar. 3'e yeni geçmişiz. kızın doğum günü de 20 ekim. okul döneminin başları. ama utanırdım söyleyemezdim. konuşamazdım, bayramlarda sınıfça tokalaşıp bayram tebriği yaparken birbirimize sıra ona gelince elim terlerdi.
ne yapayım ne edeyim diye düşünürdüm onu mutlu etmek için. bonibon kapaklarında bilirsiniz ki harf çıkardı altından. adının harflerini ö, z, g ve e'yi bulup zarfa koyup çantasının içine koyacaktım. ö çıktı, e çıktı, z de çıkmıştı. bir tek g eksik.50 - 60 tane yemiştim harf. günde 2-3 tane. bütün harçlığım buna gidiyordu. simit ayran ikilisini bonibon bonibon ikilisine döndürmüştüm. bir yandan da harfleri topluyorum. g harfi çıksın diye de hırs yaptım. alıyorum u çıkıyor, bir daha yiyorum j çıkıyor. g yok anasını satiim. en sonda ğ çıkınca da ağlamıştım. o zamandan beri de bonibon yemem zaten.
