Çok güzel günlerdi gerçekten... ramazan' dan sonra bayram olunca herkes evinden tabancasını tüfeğini çıkarır gelirdi. Onlarla dolaşır biryerlere sıkardık. Sonra akşam çökerdi şehirlere. Ailemiz bayram günü olduğu için izin verirdi oynamaya devam ederdik. Sonrasında iki gruba ayrılır birbirimizle çatışırdık. Hele şu keleşi olan bir çocuk vardı. Bina görevlisinin yiğeni olan. Şerefsizin ki ne de acıtırdı öyle hepimizi perişan ederdi.
Sonrasında kaldırıma oturur beraber sohbet ederdik
. Gerçekten içimizden hiçbir kötülük gelmeden, tüm samimiyetimizle ve birbirimize güvenerek sohbet ederdik. Lafımızı düşünmeden söylerdik. Başkası yanlış bir mana verecek olsa "ama öyle olursa böyle olur" derdi. Lafımızı sakınmazdık çünkü hepimiz iyi niyetli çocuklardık.
