her alanda it gibi çalışmaya mecbur bırakılan bünyeleriz bizler. okulda ahmet'ten daha iyi olmak zorundayız. iş yerinde ayşe'den daha başarılı olmak zorundayız. yaşlanınca osman'dan daha çok camiye gitmeliyiz ki yüzümüzdeki nur oranı artsın.
bazen, hatta ne bazeni be her an istiyorum ki yurtdışına gideyim. yurtdışı dediysem binlerce türkün olduğu almanya, belçika falan kesmez beni. tek türkçe bilen ben olayım. ütopik bişey gibi gelebilir ama değil.
niye bu tek olma hevesi diyeyim hemen. istemiyorum birader kimseyi etrafımda. sokağın ortasında sinirlendiğim birşeye ana avrat küfür etmek istiyorum. anlamasın ki kimse beni daha çok sövebileyim boku çıkan bu hayata.
istemiyorum kimin ne yaptığı ile ilgilenmek. aptal saptal tabulara boğulmak sıkıcı geliyor bazen. hiç sevmediğim halde yalandan yere yüzüne gülmek istemiyorum insanların. boku çıktı hayatın zira herşey yapmacık ve çıkarcı.
bazen herkes kendini düşünürken ben ailemi düşünmek istemiyorum. ortak olmak istemiyorum benden bağımsız sorunlara. kimsenin sikinde değilken dünya.
boku çıktı hayatın ve kokuyor. bazen günlerce insan yüzü görmek istemezsiniz ya öyle bişey bu. herkes farklı bakar siz ya da öyle hissedersiniz.
aptal bir bilgisayar vasıtası ile alakasız insanlar ile iletişime geçersiniz. o an vakit öldürmektir amaç.
zaman ayırmak lazım bazen kendine. aylardır sinemaya gitmediğini hatırlamak lazım. hayatın iş, sıkıntılarla mücadele, para kazanmak ve daha çok kazanmak olmadığını fısıldamak lazım.
mecbur bırakılıyor insan bazı şeylere. hayat adil diyorlar. sokarım öyle adalete. isyan etmemek lazım ancak boku çıkmış hayatın.
