herşeyin bombok olduğu bir gündür. üst üste kötü haberler gelir, canın sıkılır, acaba ne zaman diye sormaya başlarsın kendine. tam dibine vardım bundan daha kötü olamaz dediğinde sana bu cümleyi yineletecek birşeyle karşılaşırsın.
bugündür. 12de uyanilir, yemek yapilip yenilir. yataga girilip kitap okunur, test cözülür, uyunur, uyanilip yekem yeilir, tekrar yataga girip test cözülür, sonra pc acilip sözlüge girilir.
- boktan günlerde genellikle kendiliğinden uyanmayız. ya apartman boşluğuna bağıran bir dingilin sesi, ya sokakta "at abinin kıllı göğsüne" diyen puberte dönemindeki bir çocuk, ya da hızla çarpılan bir kapıdır bizi uyandıran. Hele bir de "nerde kaldın" diye arayan sınıf arkadaşınız uyandırmışsa iyice boktandır.
- boktan günde, metroya inersiniz, tam kartı okutup kafanızı merdivenlerden aşağıya çevirirsiniz ki, bineceğiniz tren harekete geçiyor. Koşsanız da yırtsanız da yetişemezsiniz gerilirsiniz.
- yine boktan günler ilginç bir şekilde saçınız şekil almıyodur. Parfümünüz kokmuyodur, kıyafetleriniz uyumlu değildir, iltifatsız bitirirsiniz koskoca bir günü.
- Bu gün gidicem dinlenicem derken, eve gittiğinizde, kalabalık bir grup misafir ile karşılaşırsanız, o gün boktan bir gündür.
- hoşlandığınız kız/erkek mutlaka bir başkasıyla konuşmakta, pek de eğlenmekte ise arkanızı dönüp götünüze baka baka gidin, boktan bir gündür.
Bu boktan günlerde zorlamamak gerek, gidin uyuyun, ya da tek başına yapılacak aktivitelerde bulunun.
ikinci kez aldığım fizik 1 dersinin finali yapılacak ve ben büte kalacağım halde sorulara bakmak amaçlı sınava gireceğim. yani malesef bugünüm için uygun tanım bu. Mübarek cuma sövdürecekler yine öğrencilere. Bir dolu hakaretler yağdırılacak bir sınavı cuma gününe koymalarına ayrı yanıyorum efenim.
Final günleri için uygun yakıştırmadır.
Dün kafamda kurguladigim tum olası kötü senaryolar gerçekleşti ya ben daha da bir şey demek istemiyorum. aklıma gelen iyi şeyler asla olmuyor ama kötü olan düşündüğüm düşünmediğim ne varsa üstüme çekiyorum.
Tatsız, tuzsuz, anlamsız, saçma, heyecansız gün.
Zaten son 15 senedir gerçek anlamda pozitif bir duygu hissetmedim.
8 sene önce annemi kaybedince hayat daha tatsız tuzsuz oldu.
Uzun süredir tanıdığım bazı kişiler her fikrime karşı fikirle muhalefet ediyor.
Kadınlar beni itinayla siktir edip başkalarıyla yatıp çıkıyor.
Sürekli başkalarının şişkin egolarını ve mutlu ilişkilerini izliyorum.
Ekonomi sağolsun seyahat keyfim bitti, sıra sigaraya geldi.
Tatil iyice zorlaştı bu ekonomide.
Öfke ve umutsuzluk doğal hayatımın bir parçası oldu.
Zamlar, deprem korkusu, depresyon, kadın tripleri, dost kazıkları derken çıldırma noktasına geldim.
Bazı tuhaf ve saygısız tipler de yanında kadın olunca imparatormuş gibi gereksiz bir kibir ve havayla dolaşıyor.
Bir günümün özetidir boktan sıfatı. Zaten evden çıkmadan kafamdan geçiriyorum: “ bakalım bugün nasıl bir saçmalıkla karşılaşacağım ? “
Not:yazmayı unuttum. insanlardan uzak yaşamaya başladım ama şu dönüp ısrarla ve uzun uzun bakma hevesinin üzerimde denenmesinden kurtulamadım. Ben göz teması kurmamak için çaba gösterdikçe insanlar inadına dik dik bakmaya devam ediyor. Allah’ a bir umut ışığı için yalvardım ama hiçbir ışıkla karşılaşmadım. Bana küstü sanırım.
Ne diyebilirim ki ?
