bazen çalışmaya giderken götürüyorum yanımda, insanlar, "ne ayak lan bu, manyak mi ne" tezahüründe bir surat ifadesi ile bakıyorlar. çocuklar korkuyor filan... o alet yanımdayken hiçbir şeyden korkum kalmıyor. normalde köpeklerden tırsarım ama geçen tam yerinde ve zamanında yolumu kestiler gerizekalılar, bildiğin bayır aşağı sürdüm itleri, 9 tane idi birini patakladım filan...
artık bi kılıf da uydurdum bokkenime, ney kılıfı... bildiğin ney kılıfı, şu uzun, siyah, yuvarlak, içi sünger dolu şeyler... böylelikle daha entellektüel, mülayim bir tip sergiliyorum sokakta. büyükler "deli bu" gözü yerine, takdir eden gözlerle bakıyor artık. çocuklar gerizekalı anlamıyor nasılsa, onlara 90larda olsaydık taso verirdim. harbi len tasolar da tarih oldu...
