Hissetmeyenin kontrollü bir şekilde hissetmesi gereken, hissedeninde bir daha hissetmek istemediği boktan bir durum içinde yaşanan duygu. kendi içinde bölümleri ve aşamaları çoktur:
1-Bok yemiş gibi hissetmek: ikindi vakitlerinde uykudan uyanıldığında ağızdaki tadın vermiş olduğu histir. kişi lavaboya koşup dişlerini fırçalamalı geçmiyorsa deterjanla ovalayıp çamaşır suyuyla durulayarak kalıcı hale gelmesini önlemelidir. boku yemiş gibi hissetmek ile karıştırılmamalıdır.
2-Boku yemiş gibi hissetmek: Kişinin yapmış olduğu bir iş veya bir davranışı kendi mantığıyla ya da yakın çevresinin farkettirmesiyle süzdükten sonra gelecek zamanda başına gelecek sıkıntıyı anladığı an yaşanan histir, genelde gözlerden okunur ve iş işten geçmiştir, yapılması gereken oturup komikli videolar seyrederek o anın gelmesini beklemektir.
3-Boka batmış/bulanmış gibi hissetmek: Etrafı bokla çevrelenmiş gibi hissetmektir, bu anlarda kişi ne yana baksa bok görür, sağa bakar bok, sola bakar bok, hayatın gözündeki değeri ancak bir tuvalet kadardır, yapabiliyorsa ileri doğru kulaçlar atarak çırpınmalıdır ancak bokun içinde yüzmek meşakkatli ve irade gerektiren bir eylem olduğu için çoğu kişi ağzına ve burnuna dolan boka tahammül edemez ve daha da batar, bunu fark eden yakın çevresinin yapması gereken bokun içine dalarak bir el uzatmak ve elemanı çıkarmaktır, aksi takdirde eleman sonraki aşamaya geçer.
4-Bok parçası gibi hissetmek: Tam bok gibi değilde içinde sanki bokun bir parçasını barındırıyor gibi hissetmektir. kişi bu anlarda isyan eder, kendi gözünden düşer, benliğini dışlar, adeta bok bir hastalık gibi vücuda yerleşmiş ve kişiliği sarsmaya başlamıştır, tehlikelidir, bulaşıcıdır. Durdurulmazsa bok gitgide büyür kişiyi sonraki level'a doğru sürükler. maalesef genelde çevresindeki insanlar kokuyu alır ve bulaşmasın diye kaçarak uzaklaşır. yapılması gereken mümkünse içine bir parazit gibi yapışan bok parçasını çıkarıp atmak(ki bu neredeyse imkansızdır) yoksa misal açıp güzel bir müzik dinleyerek geçmesini beklemek ya da hemen uyumaktır.
5-Bokun boku gibi hissetmek: En nadir yaşananı ve şüphesiz en berbat olanıdır, diğerlerinden farkı kişi artık kendi benliğini boktan aşağı görür, o kadar ki bok artık gözünde bir saygı kazanmış ve yürüyen konuşan bir canlı haline gelmiştir, kişinin hissettiği asıl bok işte o bokun sıçtığı boktur yani bokun bokudur. Bu hissi tadan kişi artık farklı bir boyuta geçmiştir ve kainatta bug'lar bulmaya başlar. durum ciddi ve uzun sürelidir, kişi artık trake solunumu yapmaya başlamalı yani hayatının büyük bir kısmında değişiklik yapmalıdır.
Basit bir örnek durum: Bir gece ansızın canı sıkılan avni kendini dışarı atar. meyve suyunu alıp deniz kenarında bir banka oturur, çevresinde gezen çiftleri birlikte eğlenen insanları görür, güzel kızların attığı kahkahaları duyar ancak gidipte tek laf edemez çünkü cesareti yoktur, işte tam o anda kendini bir bok parçası kadar yalnız ve boktan hisseder. Kimse yardım etmez ve avni gün geçtikçe bokun boku gibi hissetmeye başlar...
not: Bu elzem konu aslında çok daha derin ve komplikedir, envai çeşitleri ve geçmiş gelecek halleri de mevcuttur. Ancak lisans tezim olacağından burada dallandırmadan özet geçiyorum...
iki gündür nedensizce kalbimin kendini duvara fırlatackmışçasına çıldırıp, bedenimin tüm enerjisini sünger gibi emen anksiyete bozukluğu bokunun ağzıma s.ça s.ça yaşattığı hissiyat. geçer diye atladıydım sözlüğe, yok bro, benle gidecek bu sıçtımmının şeysi.
bir boksörün yumruklari kadar sert çarpar yüzüne. kalbine dokunsana. sanki içinde olduğun bokluğun bir yansıması duruyor orada. gündelik hayatında mideni bulandıran ne varsa sana çekici gelir. ayağına bir taş gelse bokluğun katlanır. uzansan da ayni sicsan da. olduğun yerde dursan da değişmez.
kurtulanı varsa yöntemini, torbacısını tarifini vs sini anlatsındır. bok gibi hissediyorum çünkü bu siktiğimin dünyasına katkım yok, hani onu bırak kendime bile faydam yok, bir amacım, isteğim, bir şeyler yapasım yok o heves biteli yıl oldu ne istediğimi bile bilmiyorum ne için yaşıyorum bunu ne diye yazıyorum gibi. o yüzden bok gibiyim, yıllar önce kurduğum hayallerin olmayacağını görüp herkes gibi bulunduğum yerde sıkışıp kalıp sikik bir zombiden farkım olmayacak bunu bildiğim için bok gibiyim bilmez olaydım.
Bir işe yaramıyor ve ailenin senin için 1 kere gelecekleri hayatta harap olduğunu göre göre geçinirken ara sıra hissedilendir. Bari şebeklik yapayımda mutlu olsunlar.
zaman zaman, bir anda kafanızda kapkara bulutlar varmış gibi hissetmenize sebep olandır. hiçbir şey yapmak istemezsiniz. keyif aldığınız şeyler bile size keyif vermekten uzaktır. öylece uzanır, uyuyamayarak saatlerin geçmesini beklersiniz. saatler geçmez, başınız ağrır. ama sonunda gün yeniden doğacaktır. her gece biter. bu bir gerçektir.
yaklaşık on gün önce ağır bir şekilde ''bok gibi hissetmek'' durumu geçti başımdan. insan kendini nasıl toparlar bilemiyor. ne kadar ağır geliyor bazı şeyler, nasıl başa çıkar bilemiyor. pişman oluyor, acı çekiyor falan. o gece, gün zehir oluyor. sonra güzel bir şey olana kadar da devam ediyor bu durum. bende hala güzel bir şey olmuş değil. sadece ''mutsuzum ama keyfim yerinde'' diyebiliyorum.
gerçekten berbat ötesi bi haldir. yani bi haftadır içinde bulunduğum durumdur. biz napalım biliyomusunz gençler uludağ holding kurup kendi işimizi yapalım. ama işe başlama saati 11 olsun 3 te işten çıkalım. öğlen istediğimz yerden yemek yiyelim hep beraber. arada yurtdışına iş seyehatlari yaparız. mutlu oluruz lan.
son 25 gündür böyleyim. durduk yere terkedildim hala nedenini anlamıyorum iki kere görüştük bu zamanlarda sevgili gibi olduk fiziksel olarak yanyana olunca hiç bir sorun yok ama nedense ayrı olunca bambaşka biri gibi davranıyor. 3 yılın sonunda böyle olmasından dolayı inanılmaz bir hayal kırıklığı duyuyorum. hissettiğim bok olsa daha iyi. ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. yazınca daha fazla üstüne gidiyorum sanıyorum yazmazsam eğer daha fazla uzaklaşmasın diye 2 gün bekleyebiliyorum. bu ayrı olduğumuz sürede bir kere vahim bir olay geçirdi yanında ben vardım tesadüfen..
çok kötüyüm sözlük. böyle olmamalıydı bunlar. anlatınca yine üzüldüm şimdi
son bir kaç yıldır hissettiğim duygudur. ne kadar hayatımı değiştirecek kararlar versem bile tek değişmeyen şey bu histir bende. nasıl geçer nasıl kurtulurum bilemiyorum. bir sorun bitse öbürü çıkıyor karşıma bu histen kurtulmak istiyorum ama bataklığa saplanmış gibi daha da batıyorum.
