Arkadaşım var lisede, yolda yürüyoruz. Yanına bir kız geldi, öyle konuştular. Bu arada biz de tanıştık, yalnız kız çok hoştu, için için kıskandım. O nasıl bir ağız? nasıl bir burun? nasıl bir endamdı?
-Eksi bak bu gamze.
-Memnun oldum ben de eksi.
Diyebildim, kız da gülümseyip arkadaşımla ayaküstü muhabbetini sonladırıp yanımızdan ayrıldı.
Dayanamadım tabi ben, içim içimi kemirdi ya illa çekiştiricem.O kıza öyle bir bok atmalıydım ki, o karizma arkadaşımın önünde çizilsindi.
-Ya yasemin, bu kızla konuşma bence.
-Niye ki?
Aptal bir ifade ile bu soruyu sorunca, tabi ben de her boku ben bilirim havalarında;
-Ya kızım baksana, karıda motor tipi var. Adın çıkar lan!
Arkadaş hala neler dönüyor? derdinde, meraklı meraklı sordu;
-Bir şeyini mi gördün ki?
-Yok ya sevmedim, böyle bi kevaşelik var bunda.
Ve o an beni yerle bir eden cevap patladı, tam ağzımın ortasında hem de.
Ulan keşke koca bir yumruk yeseydim bu derece, mal hissetmezdim kendimi.
Evet efendim, aynen şöyle bir ayar yedim;
-Eksi emin ol, kardeşim kevaşe olsaydı, önce ben bilirdim!
Ve bu an benim, bok atayım derken, elime yüzüme bulaştırdığım andı..
Yasemin mi?
Evet hala arkadaşız. *
