birkaç bölüm izlemiştim ve değerli bir yazar arkadaşımın devam etmem yönündeki teşviğiyle şimdi 5.sezondayım. vay be ne de çabuk bitiyorlar böyle. daha dün birdeydik. öhöm.
çozgo dozo mo ozloyorson hohooh çocok moson muhabbetlerinden sıyrılıp, onun keyfine varıp ve anlattığı şeyin derinliğini kavrayınca, diğer diziler yavan gelebiliyor. anlamlı diyaloglar ve ruhsal çözümlemeler içeriyor. bazen benliğime ayna tutması da ayrıca özel kıldı. neyse dağılmayalım. öhöm.
--spoiler--
canım övdüm diyorum, neyse az da karakter öveyim. p.carolyn'ı anlıyor ve kendisini takdir ediyorum. başkaları için her şeyi kolaylaştırabilirken, kendisi için tam olarak bunu yapamıyor oluşu, kalbimde ince sızı. fakat o p.c. ve üstesinden gelir. (acaba yalnızlık kedilerle bağdaştırıldığı için mi, p.c kedi?
neyse bu, şu an geldi aklıma. geçelim burayı.)
todd favorim. evet, favorim bu kadar.
diğerlerini de başka zaman överiz.
mutlu etti, üzdü, düşündürdü. etkileyiciydi. ne bileyim ya, izlerken bitsin istemedim, son birkaç dakika kaldığını gördüm, sonra da müzik girdi.
ve bitti.
2.9.2021 edit: ikinci kere izleyip bitirdiğim ilk ve tek dizi olacaksın muhtemelen.
2 günde bütün bölümlerini izlediğim yetişkinlere yönelik çizgi dizi. baş karakter bojack'ın iyi giden şeyleri bir şekilde mahvetmesi diziyi izlerken kendinizden bir parça bulmanızı sağlıyor.
bir komediden daha fazla bir dram dizisi. işin kötü yanı dizinin dram tarafı o kadar gerçek ve hayatın içinden ki en baba dram dizileri bile böyle dokunmuyor insana bazen. resmen tokat gibi.
