babamın "bir gün boğaz köprüsüne yürüyelim mi?" jesti çabasının benzeri köprü izleme fantazisidir. gece vapurla karşıya geçerken ne renk olucak şimdi diye tahmin yarıştırdığımız oyunun temelidir.
istanbul da yasayan insanlarin alistigi ama istanbulu henüz yasayamamis insanlar icin fotografini görmek bile bam baska bir duygu. kelimeler yetmez o duyguyu anlatmak. istanbula asik olma nedenidir.*
