adele'de kendimi gördüğümdür. bir kadının genç kızlık çağlarında hayatında bir şeylerin sahte olduğunu hissetmesi ve bu sahteliğin ardından gerçeğin ne olduğunu bir "mavi"yle öğrenmesi. gösterişsiz, sade sayılan hayatı ve hayalleri olan bu kadın, maviye sevgisinde orantısızdır, hatta bunu cinsellikle dışa vurur genelde. onun entellektüellik ve şaşaa içindeki hayatında barınmaya çalışan adele'in çırpınışı, emma'ya çay koymaya çalıştığı sahnede görülür en yalın haliyle. onun partisi için koca tencere makarna yapışı, surat ifadesi, yine de bozmayışı... sonra bu kadın gider mavi'yi aldatır ki, bu durumda adele'i suçlayanlar olacaktır. aldatmanın savunulabilir bir tarafı pek yok gibi görünürde. ama var! gözünün önünde, bambaşka bir hayatın içinde olan ve seni içeri almayan hayatının aşkı pek tabii sevkedebilirdi bu duruma, ki etti de. üstelik bunu başka bir kadınla da yapamadı. çünkü o zaten bir kadına aşıktı, yerine koyabileceği bir kadın yoktu. bir biseksüelin de yaşadığı klasik tercih edişlerden olan, sevdiğin cins seni yalnız bırakırsa, karşı cinse git ve öylece oyalan. oyalandı da. peki devam edebildi mi mavi gibi? sonu olmayan filme göre pek de öyle değil. sevginin fazlası özyıkıma götürüyor işte, başka son beklenemezdi.
ayrıca 3 entry nedir lan? lezbiyenliğin heteroseksüellik kadar prim yapmadığı dünya, bin kundus sana cnm.
namluya alıp bugün-yarın izleyeceğim filmdir. altyazı ayarlarken biraz baktım da epey sağlam lezzo sevişmeler var. aman diyeyim 18- genç kezbanlarımız izlemesin etki altında kalabilirler.
sevişme sahneleri son derece doğal ve başarılı olan 3 saatin bir dakikasında bile sıkmayan film. görüntü yönetimi son derece başarılı ve gerçekçi olduğu için mümkün olduğunca yüksek çözünürlükte izlenmesi tavsiye olunur.
iki kadının aşkının konu alındığı bir film. Birilerine tanıtırken bu tanımı kullanarak, pratik yola başvurmuş olursunuz. Bu film, bir genç kızın serpilişine, hayatı anlamaya çalışan sorgulayan bakışları aracılığıyla şahit olmaktır. Bazıları öyle emindir ki attığı adımlardan, söylediği sözlerden durduğu yerden...adele öyle değildir, naifliğiyle ve hayatı anlamlandırmaya çalışan uğraşıyla karşımızda saf bir çocuk gibi yaşamın içinde yer bulmaya çalışır kendine.
Kendisini hayatın olumsallığına bırakır. Ellemez, bozmaz hayatı. Anlama çabasıyla ürkütmekten korkar, anlayamadığı şeyin acısını içine akıtır. Kendi dışında değildir,tam olarak o olmanın ortadan kaldırılamayacak acısıdır bu.
Sonra emmayla karşılaşır, ona denk gelir. Mavi hüznün rengi değildir bu filmde ilk etapta. Oysa blue hüzünlü demektir. Emma ile büyür, bazı çizgiler belirginleşir. Emmanın yere basan ayakları, adelein anlamayan masum bakışları vardır.
Emma adelei çizer. Kara kalem çalışmasına bakan adele, şunu söyler, çok garip, bu resimdeki hem benim hem değilim.
Kendiyle yavaş yavaş karşılaşır ancak onca yaman tecrübeye rağmen adele büyüyemez.
iki tane kadının sevişip sonra birbirlerini aldatıp ayrılmasını anlatmaktan öte bir manası olmayan filmdir.
Malum artık içinde eşcinsellik, ırkçılığa hayır, politik doğruculuk içeren tüm filmler şaheser oluyor.
Genelde sanatçı kişiliklerin daha hassas oldukları soylenmesine rağmen bu filmde hassas olan sanatçı kişilik değil tam tersine sanattan hiç çakmayan (edebiyat ve amerikan sineması hariç) öğretmenimizdir.
2013 yapımı romantik film. hetero iken lezbiyen olmaya geçen bir kadını anlatıyor. aslında film güzel de çok uzun tam 3 saat. lezbiyen sahneleri sevenler izlesin. sırf ödül aldığı için 4/10 veriyorum.
Kadın kadına tripleşme olunca nasıl bir paradoks oluşuyor, bunu anlamak için izlenir.
Uzundur, bayar.
Bir iki tane cinsel sahne dışında boş.
Sırf modern hareketlere destek olsun diye ödülle desteklenmiş, vakit kaybı sayılabilecek film.
---filmin sonuna dair küçük bir spoiler içerir----
ne lez filmi ne de heteroluktan eşcinselliğe geçiş yapan (!) bir kız filmidir. aslında kendini, cinselliği ve kendi cinselliğini keşfeden ergenlik çağında bir genç kızın hikayesidir. filmin sonu da bunu gösteriyor zaten, kız ne lezbiyen ne de sonradan lezbiyen oluyor. sadece karşısındaki insanı merak uyandırıcı buluyor ve onunla arkadaş olacakken diğer kızın eşcinsel olmasından dolayı yakınlıkları daha farklı bir hal alıyor. gayet olası bir şey bu. erkeklerin anlayabileceğini ya da hissedebileceğini düşünmüyorum çünkü onlar bu konularda daha tutucular.
bu filmi izleyip beğenenlere ve filmi tempo düşüklüğünden dolayı beğenmeyenlere call me by your name'i öneriyorum. son yıllarda izlediğim en güzel filmdi. yani konusu çok matah değil, neredeyse bildiğimiz şeyler ama renkler, konunun işlenişi, yan karakterlerin doğallığı (blue'daki yemek yerken ağzın içine giren kamera açıları falan yok, neydi o öyle aq) ve dönemin italya'sından yaz manzaraları insanı alıp götürüyor. blue'yu siktiredin, gidin bunu izleyin.
