2005 yapımı bollywood şaheseri. amitabh bachchan, Ayesha Kapoor ve Rani Mukerji ile her saniyesi dolu dolu bir başyapıt seyrettim. hikaye sanırım gerçek hayattan alınmış. böylesine güzel bir eseri izlememiş olmak gerçekten çok büyük bir eksik bence.
son iki üç aydır bollywooda sardım. tüm filmlerin güzel olduğunu savunmam asla ama imdb de yüksek puanlı filmleri seçerek izlemeyi tercih ediyorum. güzel bir referans oluyor. bu yolla izlediğim filmlerin %95i müthişti.
iki tane engelli kardeşim var. engelliler konusunda hassas olduğumu düşünüyorum. sadece engelliler değil, çocuklar konusunda da hassas olduğumu düşünüyorum.
beni ilk yaralayan film taare zameen pardı. özel ilgi gerektiren çocuklara nasıl yaklaşılması gerektiği böylesine güzel anlatılabilirdi.
daha sonra barfiyi izledim. hint sinemasına olan hayranlığım kat kat artmıştı. zira barfi gözümde çok büyük bir başyapıttı.
şimdi black'e geliyorum da, black barfiyi yüze katlar abi.
gerçekten kafanızda hangi filmi izlemek varsa, önce ilk sıraya bunu koyun, sonra planınıza devam edin. belki abarttığımı düşünenler olabilir, emin olun bugüne kadar izlememiş olmanıza çok üzüleceksiniz.
öyle ayda yılda bir film izleyip akabinde film hakkında methiyeler dizen ergenler gibi davranmayacağım bu sefer. film vasatın üstündeydi. duygusallık duygu sömürüsü boyutundaydı. ancak hakkını yememek lazım kızın oyunculuğu on numaraydı. tebrikler mişel.
pearl jam in ten albümündeki en yıkıcı parçadır. eddie vedder in unplugged versiyonunun sonunda söylediği we belong together bölümüyle insanı daha bir parçalar.
benim dünyam çıktıktan sonra izlediğim hint filmidir. 2005 yapımı, dramdır. kuraldır önce orjinal yapım izlenir fakat kesinlikle gece 3'te izlenilecek bir film değildir.
her sahnesinde gözleri dolduran, muhteşem oyunculuklarıyla kendisine hayran bırakan oyuncularla dolu hint-amerikan ortak yapımı kusursuz bir film. hellen keller isimli hem kör hem de sağır bir kadınin gerçek hayat hikayesinden uyarlanan film adamın ağzına sıçan filmler listeme ilk 10 dan giriş yapmış bulunuyor. ve ne yazık ki bu filmin türkçe uyarlaması yapıldı. ve ne yazık ki başrolde beren saat var. film benim dunyam ismiyle vizyona girecek ama bugün orijinalini izledikten sonra beren saat'in başarılı olabilecegine ihtimal vermiyorum. orijinal filmdeki kadının performansının çeyreğini yapabildiyse çok büyük iş başarmış demektir. zira kendisi türkiye'nin en yeteneksiz kadın oyuncusudur.
cogu izleyeni, hüngür hüngür, salya sümük aglatmis; evdeki selpak reservlerinin tükenmesine sebeb olmus film.
evet güzel, ve düsündüren bir film, benide cok etkiledi.
sadece his duyusuyla dünyada yasaya bilmeyi cok güzel bir sekilde gösteriyor. insani hüzünlendiriyorda.
ben sahsen bu filmde aglamadim, daha dogrusu agliyamadim.
oysaki bu tür ic burkan filmlerde duygulana bilme potansiyeline sahip bir insanim.
basröl oyuncusunun azmi ve basarisi beni benden almistir, tüm sagligina sahip insanlarin bir cogundan daha fazla seyler basarabilmis, insan etkilenmesinde ne yapsin, ben helal olsun dedim icimden defalarca ama agliyamadim. bende bir sorun mu var diye düsündüm sonra.
cevabim hayir yok, bu handikapli bir cok insan var cevremizde biz aglarsak onlara sanki aciyormus gibi oluyoruz ve bence bu tür insanlara acimak yerine onlarin hayatta daha basarili ola bilmesi icin bizim acimamiza ihtiyaclari yok, bir "helal olsun "dememiz cok cok daha yararli olacaktir.
iste galiba ben yüzünden aglamadim.
görmeyen,duymayan, tüm dünyası karanlık ve sessizlik olan bir çocuk... ona her düştüğünde daha da yukarı kalkacağını söyleyen bir öğretmen ve sonunda üniversite mezunu bir genç kız... çok vurucu ve duygusal bir hint filmi. filmdeki replikler de ayrı bir hayat dersi.
"Hayat bir dondurmadır erimeden tadını çıkarın."
yeniden düzenlenebilecek bir şarkı. çizginin dışına çıkartılabilir, önerim seal'e tabii. kendisinin sert duruşu, naif ses telleri bir de akustik gitarla neden olmasın? bir düşün seal.
yazar olmamın bana verdiği kısıtlayıcı kurallara göre bir tanım ve tanıma da 'yapım yılı 2005, yönetmeni Sanjay Leela Bhansali, senaristi Rani Mukherjee, başrol oyuncuları Rani Mukherjee-Amitabh Bachchan-Ayesha Kapoor olan imdb*de 7,9 oranına sahip, Hint yapımı film, Başarılı bir Bollywood dram filmi.' yazmam gerekiyor.
ama yazmayacağım. çünkü şuan nefes alamıyor gibi hissediyorum kendimi, konuşamayacakmışım gibi, yazsam da göremeyecek okuyamayacakmışsınız gibi...
farkıdalıklarımın azlığını hatta yokluğunu fark ediyorum şuan.
şuan şükrediyorum bu 'film' kelimesi ile kısıtlayamayacağım, basite indirgeyemeyeceğim ışıkla karşılaşmış olmama.
görüyorum ben, duyoyorum da; lakin ışığım eksik.
hayatta pek çok karanlık için 'siyah' için bir ışık var; ama bilmiyorum. çoğunun ne karanlığını ne de ışıklarını bilmiyorum.
şimdi birini öğrendim.
dünyada imkansız diye bir şey olmadığını bilmeyenlerin olduğunu ve bu bilgi eksikliğini 'imkansız diye bir şey yoktur' diyerek öğretebilenlerin olduğunu.
Bilginin ise her şey olduğunu, ruh, bilgelik, cesaret, ışık ve ses olduğunu öğrendim.
gelmiş geçmiş en iyi pearl jam şarkısı. hala neden bu kadar uzun süredir dinlediğimi açıklayabilmiş değilim (7-8 yıl).bununla birlikte dinleyeni yerden yere vurabildiği kadar söyleyeni de yerden yere vurur (bkz: eddie vedder). çarpar, ağzınızı yüzünüzü dağıtır, gözleriniz buğlanır. siz dinlemeye devam edersiniz.
