3 idiots, her çocuk özeldir ve şimdi de bu film... Bu filmleri izleyene kadar film izlemekten sıkılıyorum sanıyordum. Meğer film izlemiyormuşum. Bir çok filmi ileri ala ala izlediğim için film izlemekten soğumuştum. Ama bunlar bir başka... 4 saat de sürse sıkılmam. Black filmi hayatımda gördüğüm en dramatik filmlerden biri. Hani Babam ve oğlum çıkmıştı da insanlar sinemadan mendilleriyle çıkıyordu; işte ondan daha fenası bu film. iyi ki gecenin bu saatinde izledim de duygularım bana kaldı.
2005 tarihli ve hindistan yapımı harükulade bir drama filmidir. Kör ve sağır bir kızın yaşama tutunmasını ve kendisini öğrencisine adamış bir öğretmenin vefakarlığını anlatıyor. Amitabh Bachchan' ın üstün perfonmansı ve karaktere kendini katışı sizi farklı boyutlara sürüklüyor. Rani Mukherjee' nin doğallığı ve içtenliği sizi duygulandırıyor sizi içinizde, en derinde bir şeylere dokunma ve sorgulama imkanı sunuyor.
Filmi izlerken değer yargılarınızı tekrar göz önünüze alacak ve aslında size anlamsız,boş,basit gelen birçok şeyin aslında sizin için ne kadar değerli olduğunun farkına varacaksınızdır. Hayatın yoğunluluğundan,pahalılık, lüks sevdasından ve 'her zaman daha da iyisini bekleme' düşüncesinin ne kadar da gereksiz olduğunu farkedeceksinizdir. Bu film insanı o kadar çok etkiliyor ki, aslında imkansız gibi gözüken şeylerin imkansız olmadığını, inandığımız zaman ne kadar zor olsa bile tüm olayların üstesinden gelebileceğimizi bize öğretiyor.
Yaşama tutunma, şükretme ve iyimserlik kavramlarını bir kez daha vurguluyor.
Benim hikayemdeki dünya farklı.
Sesler sessizliğe dönüşür..Aydınlık da karanlığa.
Benim dünyam bu
Ne görülür, ne de duyulur.
Benim dünyamın tek bir ismi var: SiYAH
Düşler gören, gözler değil akıldır.
Gözlerim görmüyor ama yine de düşlüyorum.
Düşümüz, birgün mezun olmak
'' Ona sözcüklerden bir kanat takacağım Bayan Nair, uçmayı öğreteceğim.. ''
''Herkesin alfabesi a ,b,c,d,e ile başlarken senin alfaben B,L,A,C,K ile başlıyor, bunu bilmen lazım
izleyelim, izlettirelim ve tavsiye edelim. Hayatın sadece iki gözden, iki kulaktan ve bir dilden olmuşmadığını anlayalım.
her ne kadar dayak cennetten çıkmadır, tanrı görünmese de kesin var, öğretmen öğrenci aşkı gibi canımı sıkan mesajlar ve klişeler göstermeye kalksa da duygulandıran filmdir, utanmasam ağlayacaktım bir yerde hatta.
michele'in, 'bilgi senin için ne ifade ediyor' sorusuna cevap verdiği sahnenin tekrar tekrar izlenmesi gereken filmdir. bırakın 'söz'ü, küçücük bir mimiğin bile, kalın kalın kitapların anlatamayacağı kadar duygu yüklü olabileceğini izleyenin gözüne sokar.
ne güzel söylemiş büyükler: dünyevi meselelerde 'aşağıdakilere' uhrevi meselelerde de 'yukarıdakilere' bakmalı.
2005 yapımı güzel bir Hint/Amerikan filmi. Hayatını karanlıkta yaşamaya mahkum sağır ve kör bir kızın, öğretmeni sayesinde hayatın abece'sini öğrenmesinin konu edildiği, dram yönünün sömürülmeyip sadece ortaya konulduğu, sürükleyici ve izlenesi bir eser. Kızlarına belli kalıpların içerisinde baktıkları için başarılı olamayan bir aileye, öğretmen bakış açısının bolluğu ile karşılık veriyor ki bu sayede imkansızı -bu da asla öğrencisine öğretmediği bir kelime- başarıyor.
The green mile'dan beri hiç bir filmde bu kadar çok ağladığımı hatırlamıyorum. Az önce 3. kez izledim, her defasında çok farklı şeyler hissettiriyor tek kelimeyle harika.. Filmin teması, verdiği mesaj, insanın yüreğine dokunan müzikler o kadar güzel ve anlamlı ki...
Ve filmin sonunda durup şöyle bir düşünüyorsunuz. Peki ben ne başardım bu hayatta diye..
Çok etkileyici bir film.
göremediğiniz ve duyamadığınız kadarıyla bir hayat düşünün. karanlığı hep eliyle kovalamış bir küçük çocuk.. hayata o değil de biz kör bakmışız dedim kendimce; izlerken bu filmi. benim gözlerimin gördüğü kadar, kulaklarımın duyduğu kadar olan bu hayat, onun için siyahken ne de kocaman olmuş. kendimden utandım.. asıl kusurlu olan biziz dedim izlerken. siyah öyle güzel tasvir edilmiş ki.. hayat olmuş alfabe olmuş bilgelik olmuş.. özetle gördüğümüz ve duyduğumuz kadar çapını belirlediğimiz bu hayatın kusuru; ne duyduğumuzda ne gördüğümüzde.. herkes izlesin bu filmi.
adamın ağzına çok güzel sıçan bir pearl jam parçasıdır. hani başlangıcı sakindir güzellidir, bi umutlanır insan sonra nakarata geldi mi öyle bir ağzına sıçar ki eski sevgililerin, yenileri, bıraktıkların, aldatıldıkların ne var ne yok hepsini sıralayıverir yani ağzına sıçar.
hayatta böyle değil mi zaten ? başta hep bi güzel hep bi umutlanırsın, sonra ağzına sıçar. *
hiç bir zaman sizin olmayacak birinin arkasından ya da önünden neresinden söylerseniz söyleyin uyan bir şarkı çok şey var yazacak ama kulağımda bu şarkı aklımda imkansız aşkım ile susuyorum yıllardır yaptığım gibi.
kor, sagir ve ne yaptiginin farkinda olmayan kucuk bir kizdan universite mezunu bir kiz cikartan mucizevi ogretmen ve onun ogrencisinin hikayesini anlatan film. michelle ile kiz kardesinin iliskisi de bir o kadar etkileyicidir. cok guzel replikleri barindirir buraya yazmaya kalksam kesin sabah olur. izleyin, izlettirin, yaninizda da bolca pecete bulundurun.
the green mile ve a moment to remember'dan sonra gözlerimi dolduran 3.film. izlemeden önce iki kere düşünün. çünkü izledikten sonra siz tam olarak siz olmuyorsunuz..
edit: "elinizdeki şeyleri kıymetini daha iyi anlıyorsunuz kısacası.."
sağlam bir pearl jam şarkısı olmakla beraber çok iyi bir hint filmidir. filmde ne kadar azmin nelere sebep olduğundan bahsedilse de, film genel itibariyle karamsar bir yapıdadır.
gelmiş geçmiş en iyi pearl jam şarkısı. hala neden bu kadar uzun süredir dinlediğimi açıklayabilmiş değilim (7-8 yıl).bununla birlikte dinleyeni yerden yere vurabildiği kadar söyleyeni de yerden yere vurur (bkz: eddie vedder). çarpar, ağzınızı yüzünüzü dağıtır, gözleriniz buğlanır. siz dinlemeye devam edersiniz.
yazar olmamın bana verdiği kısıtlayıcı kurallara göre bir tanım ve tanıma da 'yapım yılı 2005, yönetmeni Sanjay Leela Bhansali, senaristi Rani Mukherjee, başrol oyuncuları Rani Mukherjee-Amitabh Bachchan-Ayesha Kapoor olan imdb*de 7,9 oranına sahip, Hint yapımı film, Başarılı bir Bollywood dram filmi.' yazmam gerekiyor.
ama yazmayacağım. çünkü şuan nefes alamıyor gibi hissediyorum kendimi, konuşamayacakmışım gibi, yazsam da göremeyecek okuyamayacakmışsınız gibi...
farkıdalıklarımın azlığını hatta yokluğunu fark ediyorum şuan.
şuan şükrediyorum bu 'film' kelimesi ile kısıtlayamayacağım, basite indirgeyemeyeceğim ışıkla karşılaşmış olmama.
görüyorum ben, duyoyorum da; lakin ışığım eksik.
hayatta pek çok karanlık için 'siyah' için bir ışık var; ama bilmiyorum. çoğunun ne karanlığını ne de ışıklarını bilmiyorum.
şimdi birini öğrendim.
dünyada imkansız diye bir şey olmadığını bilmeyenlerin olduğunu ve bu bilgi eksikliğini 'imkansız diye bir şey yoktur' diyerek öğretebilenlerin olduğunu.
Bilginin ise her şey olduğunu, ruh, bilgelik, cesaret, ışık ve ses olduğunu öğrendim.
yeniden düzenlenebilecek bir şarkı. çizginin dışına çıkartılabilir, önerim seal'e tabii. kendisinin sert duruşu, naif ses telleri bir de akustik gitarla neden olmasın? bir düşün seal.
