bir beşiktaşlı olarak, hayatımın en heyecan verici maçı galatasaray- arsenal uefa kupası final maçı idi. kendime duyduğum özgüven ve gururdan kalbim göğsüme sığmaz olmuştu.
çünkü bu benim için vatan, millet meselesiydi.
olum sizde hiç mi şeref haysiyet yok. 3 milyon euro alacam diye arsenal forması giymek, ingiliz yavşaklığı yapmak değilmidir?
bu bit enikleri olduğu gibi, dünkü maçta sanki tuttuğu takım beşiktaşmışçasına izleyenlerimiz de vardır. demba ba ya kızıp, töre sövüp izlemişlerdir. yenildiklerinde içlerini hüzün kaplamışlar da vardır. bak yenildiklerinde diyorum, çünkü dün yenildik, beşiktaşı arsenal karşısında destekleyen herkes olarak. yani siktir edin bu tipleri, beşiktaşlı olup da schalke real bayrakları açanlar da vardı. yani bu işin fıtratında var bu. bazı dengesizler çıkıp böyle işler yapabiliyor. bizim futbol seviyemiz bir ingiltere bir ispanya gibi değil, yukarı çıkabilmek için önce birbirimizi desteklemeyi öğrenmemiz lazım.
kazanmak için herşeyi mübah sayan güruh, geçmişte ankaragücünü satın alıp göz göre göre bir maçta 8 tane atıp şike yaparak şampiyon olmuştur. şerefli ikinciliklerin takımı olmamız, şerefsiz şampiyonların sayesindedir.
