terörle mücadeledeki açıklarımız düşünüldüğünde büyük bir sinir ve üzüntü ile söylenilen cümledir. lafta dünyanın en iyi 3. ordusuna sahibiz derken 1 günde 24 (altını çizerek söylüyorum), 24 şehit vererek nasıl dünyanın en iyi üçüncü, beşinci bilmem kaçıncı ordusu olduğumuzu söyleyebiliyoruz? bu duruma anlam vermek çok zor!.. daha önce de bu üzücü ve vahim konu hakkında şehit vermeyi basit bir olay gibi görmek diye bir başlık açarak bu konuda ne düşündüğümü uzun uzadıya anlatmıştım ve bu durumun düzelmesini ümit ederek entryme son vermiştim. o günden bu güne çok uzun süre geçmemesine rağmen durumun daha da kötüye gitmesiyle hala terörle mücadelede gözle görülür bir ilerleme olmaması insanı düşünmeye sevk ediyor. düşününce elimize geçen ne? koca bir hiç! milletimiz artık aynı acı tabloyu görmekten bıktı! artık devletimizin bu konuya acilen, kesin bir çözüm getirmesi gerekmektedir, bu olaylar rayından çıkmıştır. aslında denilecek bir şey de yok! artık ne desek boş!*
çok şişirdik ordumuzu malesef. paşalarımızın malikanelerine ve emekli ikramiyelerine servetler harcarken ahırdan bozma hudut birliklerimizi modernize edemedik bir türlü. özel kuvvetlerimiz operasyonel güce sahip olsada piyadelerimize ve jandarmalarımıza parmakla yön tarifi anlatmanın ötesinde eğitim vermeden, göstermelik üç köşe teşkillerle eğitim adı altında geçiştirip amelelik hizmetlerinde ve bölüklerde temizlikçi olarak kullandık. modern silahlarımız var, ordumuza ayırdığımız para milli gelirin yarısını bulduğu zamanlar oldu ama biz hala askelerimize 1974 yapımı g3 piyade tüfekleriyle eğitim veriyoruz.
