ittire kaktıra bir bölüme kapağı atmış fakat kafasında yüz bin milyon baloncuk kıvamında soru işareti olan okulu bitirdikten sonra işsiz kalacağı konsunda ciddi şüpheleri olan fakat bu tür laflarla herkesten önce kendini rahatlatmaya çalışan malesef ezik üniversiteli ruh halini anlatan vecize. olaylar genelde şöyle gelişir,
-yavrum üniversiteyi kazanmışın hayırlı olsun hangi bölüm?
-ee şimdi bu çok gelişen bir sektör teyze inanılmaz eleman açığı var gerçekten
-ama adı ne hangi üniversite de hem çocuğum sölesene
-ama inan yani bu meslek yeni gelişiyor ve kalifiye elemandan başkasını almıyorlar işe bizim okula inanılmaz bir talep var 5 bin tl ile işe başlıyorsun. (işte can alıcı cümle geldi.)
-pek iyi pek güzel ama adı ne ulan
-mobilya dekorasyon
-hönk!!
şu sıralar istanbul kadıköy de açılan ve eminimki çoğu insanın bilmediği bir üniversite var özyeğin üniversitesi. türkiye'nin sayılı zenginlerinden hüsnü özyeğin muazaam derecede para harcayarak bu üniversiteyi kurmaya başlamaştır. 2008 senesinde sadece işletme bölümü açan ve sadece 120 tane hazırlık öğrencisi alan üniversitedir. duyumlarıma göre hoca kadrosu oldukça sağlam hatta ben duyduğumda yok artık dediğim hocalar bile oldu. hüsnü özyeğinin öğrencilerine yaptığı açıklamaya göre: benim üniversitemden mezun olduktan sonra şirketler benim kapımın önüne stand kurucaklar ve diplomasını almaya gelen öğrenciyi direkt kapacaklar demiştir. bunu demesinin başlıca sebeblerinden biriside öğrencilerin : burası ne biçim üniversite ya hiç bir bok yok,liseden ne farkı var burasının demesiyle olmuştur.*
+bizim okulu bitirince direkt 5 bin ile işe başlıyorsun olga.
-5 bin ne svetlana?
+5 bin erkek tabi...
-oha! okulun adı ne?
+russian institute.
-anlıyorum...
- abi hani bu bölümden mezun olunca direkt 5binle işe başlıyoduk, biz hala boşuz?
+ tabii önce başlamak için bir iş bulmak lazım doğal olarak.
- eee?
+ bizim bu okuduğumuz bölümle alakalı iş bulmak imkansıza yakınmış meğersem, ben de yeni öğrendim.
- hassiktir be rıfat abi.
genelde üniversiteye yeni başlayan birinci sınıf öğrencisi söylemidir. son sınıfa doğru hayatın gerçekleriyle karşılaşılır ve mezuniyetten sonra iş bulamayan arkadaşları görünce bu paranın üçte birine bi iş bulunursa şanslı hissedilir.
