türk sinemasının en iyi filmlerinden biridir. bu filmi kışın izlemeyi daha çok severim. adamın içini ısıtıyor, sebepsiz yere mutluluk veriyor. bu filmde şener şen vardı, münir özkul vardı, adile naşit vardı. tarık akan, halit akçatepe, ayşen gruda. küçükken izlerken kemal sunal'ı aramıştı gözler. bu saydıklarımla beraber hepsini akraba sanırdım. o kadar içtenlerdi.
münir özkul'un gelininin babası ve patronuyla olan konuşmasıyla akıllarda yer edinmiştir:
--spoiler--
bak beyim sana iki çift lafım var: koskoca adamsın, paran var, pulun var, herşeyin var, binlerce kişi çalışıyor emrinde.
yakışır mı sana ekmekle oynamak? yakışır mı bunca çoluğu çocuğu, karda kışta, sokakta aç bırakmak?
ama nasıl yakışmasın?! sen değil misin kendi öz kızına bile acımayan? ona bi' damlacık saadeti çok gören? ..
anlamıyor musun beyim; bu çocuklar birbirini seviyor?
ama ben boşuna konuşuyorum..
sevgiyi tanımayan adama sevgiyi anlatmaya çalışıyorum.
sen! büyük patron! milyarder! "fabrikalar sahibi saim bey"
sen mi büyüksün?!
hayır! ben büyüğüm. ben yaşar usta. sen ben,m yanımda bir hiçsin anlıyor musun bir hiç?!
gözümde bir pul kadar değerin yok. ama şunu iyi bil; ne oğluma, ne gelinime, hiçbişey yapamayacaksın.
yıkamayacaksın, dağıtamayacaksın! mağlup edemeyeceksin bizi.
çünkü; biz biribirimize parayla pulla değil, sevgiyle bağlıyız. bizler birbirimizi seviyoruz. biz bir aileyiz. biz güzel bir aileyiz. bunu yıkmaya senin gücün yeter mi sanıyorsun?!
dokunma artık aileme. dokunma çocuklarıma, dokunma gelinime, dokunma oğluma.
eğer onların kılına zarar gelirse ben; ömründe bir karıncayı bile incitmemiş olan ben; yaşar usta; hiç düşünmeden çeker vururum seni!
anlıyor musun? vururum ve dönüp arkama bakmam bile...
--spoiler--
an itibarı ile trt 1'de yayınlanan türk sinema tarihinin mihenk taşlarından biri. oynayanlardan hayatta olanların emeğine sağlık, gidenlere de Allah'tan rahmet diliyoruz.
