son dönemde iyice ayyuka çıkmış, fark etmemek için kör olmak gereken durumdur. türk-kürt-ermeni yetmedi, şimdi siz ve biz olduk. en yakın arkadaşlarımdan biri beni facebooktan sırf gezi parkı olayları hakkında farklı düşünüyoruz diye silince dank etti artık. siyaset gibi, seçim dışında hiç bir alakamız olmayan bir konu yüzünden neden bu kadar düşman olduk birbirimize? hayatımız boyunca 15 bilemedin 20 kere fikrimiz alınan bir olay, nasıl olur da bizi böyle ayırabilir? senin kürt olmanın bana, benim türk olmamın sana nasıl bir zararı olabilir? senin müslüman olman benim, benim ateist olmam senin hayatını nasıl olumsuz etkileyebilir?! cinayete kurban giden bir gazetecinin ırkına göre mi üzülmemiz gerekir? polis şiddetinden ölen bir insanın, hangi partiden, hangi topluluktan olduğuna bakıp mı ağlamalıyız? bu kadar mı sattık insanlığımızı? bu kadar iyi mi kontrol edebilir hale geldik duygularımızı ?
bak şimdi de siz ve biz olduk. bir yanda "akp"ciler bir yanda direnişçiler. peki hangimiz düşündü neden böyle oluyor diye? ben düşündüm mesela, ve şu kanıya vardım.
düşünsenize hiç bir ayrım olmadan, tüm türkiye'nin barış içinde yaşadığını? gününün yarım saatini terör, yarım saatini siyaset, yarım saatini din tartışarak yaşayan insanların, düşünsenize bunları tartışmadan yaşadığını? artan 1.5 saatte ne olacak peki? yoktan var edilen sorunlarla uğraşmayan halk, nasıl değerlendirecek o 1.5 saatini? işte o zaman dilimi, bu gün bizi sömürenlerin, modern köleler haline getirenlerin, kendi filmlerinde bizi figüran yapanların boş bırakmak istemedikleri bir zaman dilimi. eğer senin gün içinde zihnen 1.5 saat boş vaktin olursa, kimse seni düzemez, kimse seni sömüremez. üzerinde oynanan her şeyin farkında olursun, izin vermezsin. bu yüzdendir ki bir sürü oyuncağın var elinde zihnini meşgul edecek, işi ustalara bıraktıracak. zaten 76 milyon insan refah ve huzur içinde yaşarsa bu ülkede, kusura bakmayın da dünyanın amına koyarız. ha niyetimiz dünyanın amına koymak değil tabiki. herkes kardeşimiz, herkes dostumuz. kaynak desen kaynak, doğa desen doğa, iklim desen iklim, tarih desen tarih. ne ararsan bu ülkede fazlasıyla var. bu ülkede iç sorunlar olmazsa, türkiye biraz fazla olur. işte bu yüzdendir ki sürekli bölünüyoruz, parçalanıyoruz, bir birimize düşman ediliyoruz.
direnişe gelecek olursak. bu akp hükümeti döneminde insanların canına tak eden bir olay olduğu için insanlar sokaklarda "akp" istifa diye bağırıyor. chp de olsaydı aynısı olacaktı, mhp de. bu kapital sisteme karşı olan bir isyan. insanları birbirine düşman edenlere, kardeşi kardeşe kırdıranlara karşı. o meydanlara bir çıksan, sokağa bir insen, o havayı bir solusan fark edeceksin aslında insanlığın nasıl bir duygu olduğunu. baskı yok, korku yok, ırkçılık yok, ayrımcılık yok. olması gerektiği gibi, herkes dost, herkes kardeş. isteniyor ki her yer böyle olsun, herkes böyle olsun. düşmanlığın, kötülüğün hiç birimize faydası yok. birilerine faydası var ama işte o ne düşman olan, ne düşman olunan. yani kazansan da kaybediyorsun, kaybetsen de. açalım artık gözlerimizi.
çok doğru ve o bir o kadar da önemli bir tespit. insanlar birbirlerini etiketleyip, hakaretler savurmaya başladıysa birbirlerine bazı şeyler için çok geç olabilir. buna bir son vermek için de hakaret edenler yahut yalan haberlerle, sözlerle ortamı gerenleri kendi görüşünüzde olsa bile dışlamak lazım gelir.
