Karanlıklarla dolu bu hayat yolunda hızla ilerliyoruz. Düşe kalka, itile kakıla bir şekilde hayatı yaşıyoruz. Kimi zaman yorgunuz kimi zaman kızgın ama en çokta kırgınız bu dünyaya. Gecemiz gündüzümüz hep aynı stres içinde.
Belkide bu yorgunluk ve kırgınlık yüzünden bize bu yolda yoldaş gerek, can olacak bize, kardeş olacak, eş olacak... Dostluk, kardeşlik ve sevgi gerek bize gerisi zaten olur. Tahammül gerek belkide en çok...
Hep bu değil mi ? Bir avuç toprak... Öyleyse bu kan, vahşet, ölümler, savaşlar niye...
Günaydın demek lazım herkese, yoldan geçene, minibüstekine, otobüstekine, metrodakine, işe gidene, eve gelene, okula gidene, askere, polise, simitçiye, çöpçüye, insanlığa günaydın demek lazım güzel günleri görmek için. Bir avuç toprak olmadan önce insan olmak derdimiz olmalı..
