Çevremde benim gibi düşünen insan yok. Daha doğrusu şimdilerde düşünen insan sayısı çok az. En basit bir konuda düşünmeyip bana soruyorlar, fikir verince de “aa ben bunu hiç düşünmemiştim, çok doğru söyledin” gibi cümleler duyuyorum ve onlar yerine düşünmekten yoruldum. Bu yüzden çoğu insanla ilişkimi kestim ve yalnızım.
1.çok sevdiğimiz için. zira insanları ne kadar çok seversek o kadar uzaklaşıyorlar bizden.
2.yalnızlığın kocaman bir huzur, iplerini elimizde tutabildiğimiz bir hüzün ya da kafa rahatlığı olması. kimi zaman bir ilişkiden, bir aşktan, bir dosttan daha az yıpratır ve biz bu kimi zamanları zamanla çok sevdik, sevdirdiler.
3.tanrı böyle istedi. bunu anlatmak bile istemiyorum. naptımsa bozamadım bu kaderi.
