Hep gülen, güldürmek isteyen. Ama hep istenmeyen adamlarız. iyi niyetli, temiz kalpli. Kimine göre. Hep seven, sevildiğini sanan kişileriz. Mutluluğu dibine kadar hakeden, ama hüznün, kederin ortasından çıkamayan ruhlara sahip insanlarız. Kalabalık ortamlarda kahkahalar atıp, gece çökünce güne, yorgan altında ağlayanlardanız. Kimsemizin olmadığını bile bile, birilerine, bir şeylere bağlanmaktır tek umudumuz. Biz hep gülen adamlarız, çok kişi olduğumuz zamanlarda. Her şeye rağmen. Ama biz mutsuz insanlarız. Hüzünden, kederden çıkartamadığımız ruhumuzla boğulmakta bedenimiz. Bırakın onlar bizi gülüp eğleniyor sansın uzaktan görünce. Oysa bilmezler ki ; Kan ağlıyor içimiz.
