biz hiç büyümedik ama her şey değişti baba! artık duvarlarda "devrim", "kahrolsun faşizm" yerine "üç hilal" işaretleri, "seni seviyorum gaye" ve "masör 053...." yazıları var. artık köşebaşında sigaradan parmağı sararmış abiler yok. onlar gitti! yerine köşebaşında esrar çeken ne idüğü belirsizler dolaşıyor. artık radyolarda aranan abilerin anonsları geçmiyor, telefonun kontörünün bittiğini söyleyen bir şarkı çalıyor. artık kimse "bekle bizi istanbul" demiyor baba! artık o sararmış dişlerin güzel gülümsemesi kalmadı kimsenin yüzünde, herkes mutsuz baba! herkes oynuyor artık, kimsenin inancı da kalmadı. o abilerden hayatta kalmayı başaranlar ya eski arkadaşlarını unuttu, ya da meyhanede ömrünü çürütüyor.
aynı kalan şeyler de var ama. mesela hala köşebaşında erketeye yatan abiler var. eskiden afiş asarken yaparlardı bu işi ama artık teyp çalarken yapıyorlar. artık kahveler taranmıyor baba! çünkü kahvenin önündeki abiler, "hacı bak kot aldım diesel" demek dışında konuşma yapmıyorlar. ben daha yokken, senden, kitaplardan öğrendiğim abiler gibi inançları, emelleri olan abilere "beyni yıkanmış" diyorlar artık, şimdiki abiler "beynini uyuşturuyor" baba! hala üniversitelerde kavgalar oluyor mesela, ama artık düşünce uğruna olmuyor bu işler. ahmet mehmet'in kız arkadaşı aylin'e baktığı için oluyor kavgalar. okula girerken çantamı arıyorlar, dergi bulunca bağırıyorlar baba! çok gücüme gidiyor ama ses çıkaramıyorum. artık akademisyenler bile pragmatizmden dem vuruyor, idealizm deyince "sen öyle hiçbir şey yapamazsın" diyorlar, gözlerim doluyor baba. benim bir şey yapamamam önemli değil, ondan dolmuyor gözlerim. bilimadamı olarak bahsettiğimiz adamların iğrenç yüzüne, dalkavukluğuna ağlıyorum.
artık her şey değişti baba! her şey!
benim sadece okuduklarımla karşılaştırdığımda hiç umudum kalmıyor baba! senin hala umudun var mı?
biz hiç büyümedik zamana inat, büyüseydik keşke... çocuk kalabilmekte başarılı olduk bizler, yani tüm insanlar, ama başarılı olamadık masumiyetimizi korumakta. masumiyetini kaybetmiş çocuklar olduk ve attığımız her adım da kaybettiğimiz masumiyetimizi bulmaya çalıştık. biz aradıkça daha da silikleşti masumiyet denilen şey. sonunda anladık; biz hiç büyümedik ve kirlendi dünya...
