içimdeki sevgiydi bir zamanlar. Biterse bomboş kalırım diye endişelenirdim nitekim öyle de oldu. Ufak bir alev var hala ama her gece nice yağmurlar yağıyor üstüne.
bazı günler bir kaç saatliğine de olsa anlam hayatımın en güzel anlarını yaşarım,beynimi kemiren,ruhumu çürüten bir çok,türlü türlü sorunumdan uzaklaşırım, sanki bir anda zamandan,mekandan soyutlanırım ve huzurlu olurum,işte o anlar keşke hiç bitmese de tekrar hayatımın tatsız döngüsüne dönmesem.
cips, jelibon, sıcak çikolata, mantı, döner... oruçluya sorulan soruya gel. Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisini doğruluyorum şu an. Aç insanın önceliği yemektir.
Çok sevdiğim şarkıların, sevdiğim filmlerin bitmesini de istemem. Hele çok sevdiğim biriyle oturup konuşurken veya ona sarılırken o an zamanın durmasını dilediğim oluyor.
