yine en güzel sabahlardan biriydi yine sana koşmaya hazırlamıştım. aniden telefonda adını gördüm büyük bir heycanla açtım buluşalım dedim konuşmalıyız. sesin uzaklardaydı ama anlamamıştım nasıl kondururdum ayrılığı ki özlemiştir dedim koştum sana.
yüzünde soğukluk vardı sarıldım geri çekildin ve sadece arrtık bitmeli dedin. ellerimi yavaşça çektim acımın sadece bir kısmı gözlerimden düştü neden diye sormak bil gelmedi aklıma orda bıraktın gittin o an sadece son gücümle gitme dedim sana ama o an yoktun yanımda ne kafdar zaman geçti ne odu fark etmedim hava mı kararmıştı yoksa artık ışığım mı yoktu? savunmasız kalmıştım aslında caseretli ve güçlü biri değildim onları bana sağlayan sendin şimdi nasıl başa çıkacaktım.
sonra senin evine giden otobüse bindim sana gelecektim bugün öyle bir yer edinmiştin ki hayatımda yollar her şekilde sana gidiyordu engelemiyordum. her derdimi sana anlatırdım omzunda ağlardım şimdi bunlarla nasıl başa çıkacaktım gelip sana seni mi anlatacaktım. indim eve gittim evdekilere söylemişin büyük bir matemle bekleniyorlardı. teselli ediyorlardı hangi söz ikna ederdi hangi söz seni bana unutturdu ki sadece dinledim ama duymadım onları kulağımda tek ses bitmeli oluyordum sadcece o an ki soğuk bakışını göebiliyordum. umudumu nasıl ezip geçtiğni hissediyordum. sonları seni her görüşümde bir kuvvetle beni çekerken engel olmak sadece selam verip gitmek benden her geçen bir şeyler götürdü senden benden başkalarıyla oldun ama sen benden umudumu ve aşkı alıp gitmiştin senden başkasına nasıl bakardım ki nasıl sevebilirdim?
