Sözlük aleminde boş atışmalara sebebiyet veren kavgalardır.
müslüman ateiste sövüyorsa dingildir.
ateist müslümana sövüyorsa dingildir.
ötesi yok işte. yani ne kadar tartışılırsa tartışılsın, bir müslüman inanmaktan vazgeçmeyecek, yada bir ateist müslüman olmaya karar vermeyecek. çünkü kavga sırasında insanoğlunun saf değiştirme konusunda bir atılganlığı bulunmamaktadır.
zevk mi alıyorsunuz birilerinin inandıkları ile dalga geçmekten,
zevk mi alıyorsunuz inanmak istemeyen ateistler ile dalga geçmekten,
ilkokul çocuklarına sorun diyeceklerdir ki " dalga denizde olur"
bırakın dalga denizde olsun.
bırakın şu kavgayı.
yada bi ayrılın.
aynı dilden konuşun
burası sözlük değil mi yoksa?
konuşacak onca güzel şey varken sürekli kavga sürekli tartışma sürekli bir laf sokma yarışı.
afedersiniz ama bu kadar kıt mı kafanız,
bu kadar az mı çalışıyor beyniniz,
bu kadar mı lan??
ateistsen ateistsin, ister inan, istersen inanma neden sürekli insanların değer verdiği şeylere küfrediyorsun. adamlar bu şekilde huzurlu değil mi? sen bunu yaparak huzur mu veriyorsun?
müslümansan müslümansın, inan ama bu şekilde sözlüklerde milleti kızdırmak bir müslümana yakışır mı? adamın inanacağı varsa, kalbinde ufacık bir sevgi kırıntısı varsa şırraaak diye söküp atıyorsun belki ama farkında bile değilsin.
hiç kusura bakmayın ama bu kavga devam ettiği sürece bilin ki zerre kadar insanlıktan nasibinizi almamışsınız demektir.
şu karşılıklı atışmalarda, kendimi emrah ve seren serengilin başrolü paylaştıkları yasak sokaklar adlı şaheserdeki(!) emrah veya seren serengil gibi hissediyorum yahu.
kimse kimseye karışmasın, size ne arkadaş, yaşayalım işte hey hey derken kendimi yine kavganın ortasında buluyorum.
elimde zincir, motorla sözlüğe dalıcam yiminlen!
"herkesin dini kendine" sözünden bir haber müslümanlarla, "anne ben ateist" oldum ateistlerinin kavgasıdır. sorsan her öğlen "bugün ne giysem" kantinlerde mekanlarda "biri darwin biri imam-ı azam".
gerçek anlamda asla olmayan kavgadır. gerçek bir müslüman ile gerçek bir ateist asla kavga etmez çünkü birinin inandığı din insanlara ve fikirlere saygıyı emreder , diğerinin de doğru bulduğu kavramlar kişileri dini inancı olmadan da insan olarak anlayabilmek üzerine kuruludur. temelinde insanlara saygı fikrini benimseyen iki farklı kesim asla kavga etmez , hatta bu konu konuşulmaz bile.
kendini müslüman zannedip yobazlıktan bir adım ileri gidememişler veya farklı olmak için ateist olduğunu düşünen ergen zihniyetliler kendi aralarında toplandıklarında kendi kendilerine karşı tarafı eleştirir , yine kendi kendilerini galip ilan edip zafer kutlarlar.
sana rağmen ben, benlerin varoluş sebebi olmaya devam ettikçe, insanlığın her kavgasında olan bu kavgada da olacak ve her iki tarafta kendi benini var etmek için sen olarak adlaandırdığı rakibindeki varlık sebeblerini ortadan kaldırmaya yönelecektir.
kendi varlığı ve bu varlığın içini dolduran seçimlerle barışık insan, başka bir insanın varlık nedeni olarak algıladığı seçimleri ile savaşa tutuşmaz.
hiç hoşuma gitmeyen olgu. bir ortamda oturunca eğer bu zıt görüşten insanlar mevcutsa ve biri bu konuyu açıyorsa direkt kalkıp gidesim geliyor biliyorum ki belli bir yerden sonra kalp kırılmaya kadar gidiyor.
gerçek bir müslümanın ateistle kavga etmemesi gerektiğini anlatan önerme. bir müslüman ateistle kavga ediyorsa acz'inden dir. alim, ulema insanlar islam'ın emrettiği kuranın nassıyla sabit olan "şevkat" ile yaklaşır. ve o kör olası gözünede gerçekleri gösterir.
