bazen bir şarkı bunu mükemmel güzel özetler. plastik sandalyede ezilen kaburgani, elinde hizla yanan sigarayi unutup sen sadece bu şarkıyı dinlersin. pusu kuran yalnizligina inat...
her gün bir şey daha biter
giderek acı vermez biten şeyler
kayıtsız bir razı oluş başlar
sıradan izler bırakır en tutkulu aşklar
aldırma deli gönlüm
giden gitsin
sen şarkılar söyle içinden boşver
yalanlarla yasaklarla
yazılır hesabına günah günler
bitmez bu son pişmanlıklar ah
soluyor birer birer içimizdeki güller...
alışmak denen bi şey var... hani ilk zaman kabul etmek istemezsin,acını bile seversin ama sonra değişir. kuşların sesini yeniden duymaya başlarsın ve işte o zaman acı etkilemez.
işte böyle.
