herkese göre farklı bir cevabı olan bir soru. kök olarak felsefik, fakat mana olarak derin bir sorudur.
soruya cevabı olmayanlar ise genelde gün gectikce depresif hallere girebilirler. yıldan yıla yaşlanmanın da vermiş oldugu durum buna ortam hazırlayabilir.
eger sahsım adına bir benzetmede bulunacak olursam, çikolataya benzetirdim hayatı. sonucta paketini açtığımızda bitecegine emin oldugumuz seylerin basındadır o. öyle ki hiç bitmesin isteriz. hayatta böyle bir şey işte.
Bitince ne olacagi bilinmeyen omurun, burada sahip olunanlarla kendini doyurma cabasidir. Mantiklidir. Sayet 'sonsuzluk' kavramina olan istenc de bu sonlu dunyada edinilmistir.
devam eden hayatın bitişine odaklanmak yerine hayattan ne öğrendiğin ya da henüz öğrenemediğine odaklanmak daha yapıcıdır zannımca.
hayata geliş amacım ne olabilir diye düşünürken birden es geçtiğim için düşünmediğim olmuştur benim. şimdilerdeyse yaşadıklarımdan öğrendiklerimi paylaşmak için olabilir diyorum. henüz yanıtı bulamadım belki belki buldum.
ama hayat başlangıç ve sondan ibaret değildir. hayat yaşadıklarından öğrendiklerindir.
daha önce yazmış olduğum birkaç satıra bu entry'de yer vermek istiyorum sözlük.
''yine ölüm üzerine düşündüm ve hissettiğim tek şey yine ümitsizlik. bütün tripleri ve ayrıntıları bir kenara bırakırsak, hepimiz ölmeyi bekliyoruz. kısacası, ölene kadar yalnızca vaktimizi öldürüyoruz. ''
ayrılacağını bile bile ilişkiler içinde olmanın nedenleriyle aynıdır.
lise biter ayrılırsınız tanıştığınız çoğu arkadaştan, hocadan... üniversite biter ayrılırsınız.
tayininiz çıkar ayrılırsınız.
ölüm gelir kapıya...
ve her seferinde, yanınızda kalan, olan kişilere daha sıkı sarılırsınız. bile bile...
sigarayı neden bırakamıyorsanız biteceği kesin bir hayatı yaşamaya da ondan devam edersiniz; anlık tatmin ve mutluluklar. ha bir de hafızanın zayıflığı.
okunduğunda nasıl yani, evet, nedendir ki bu yaşam diye soruları arkası arkasına sorduran başlıktır. hayatı sorgulamama yine yeni yeniden vesile olmuştur. evet nasıl olsa bitecek ve bitecek olan bir şey için nedendir bu kadar hırs, bu kadar çaba, bu kadar kötülük ve fesatlık? nasıl olsa bitecek ya bu hayat ve bir gün sevdiklerimizden sonsuza dek ayrı düşeceğiz, bırakalım şekilsizliği anlarımızın keyfini çıkaralım, sevdiklerimize onları ne kadar çok sevdiğimizi hatırlatalım. huzur içinde, mutlu ve hiçbir şeyi gereğinden fazla düşünmeden mutlu mutlu yaşayalım. cidden hayat çok kısa ve sevdiklerimizden her an ayrılabiliriz daha onlara doyamadan.