hehe.. nasıl anlatsam ki içimdekileri birer birer. düşünüyorum. evet sanırım doğru kelimeler aklımda birer birer oluşmaya başladılar.
aşıktım. çok aşıktım. her nefes alışımda, her gözlerimi kapattığımda, her kalp atışımda onu hatırlıyordum. o yumuşacık saçları, o sadık kişiliği ve simsiyah gözleri bir an olsun aklımdan çıkmıyordu. birlikte geçirdiğimiz her saniyenin ömrümdeki değeri apayrıydı. onu hayatımın merkezine koymuştum. ölsemde, yaşasamda ona ait olmak ve onunla olmak istiyordum.
her güzel hikaydeki kötü bölümler gibi, bizim ilişkimizinde zorlukları vardı. ailem onunla görüşmemi istemiyordu. dahası, onun için hissettiğim inanç yüzünden sorumluluklarımı yerine getiremez, sağlığımla ilgilenemez olmuştum. ama deli gönül bu, ferman dinlemiyordu. birbirimize deliler gibi aşıktık. gerçi, o bunu anlatmakta oldukça zorlanıyorud. çoğu zaman doğru kelimeleri seçemiyordu. ama biliyordumki o da beni, benim onu sevdiğim kadar seviyordu. her bulduğumuz fırsatta birlikte olmaya çalışıyorduk. birbirimiz için yaşıyorduk.
bir gün, bu güzel birlikteliğimizi evliliğe taşıma kararı aldık. inanılmaz heycanlıydık. hayatımızda artık bambaşka bir uğraş vardı. evlenip yuva kurmak, belki de bir gün çoluk çocuğua karışmak. ölene kadar birlikte olmak. gülmek, eğlenmek, hüzünlenmek. iyi günde, kötü günde. hastalıkta, sağlıkta birlikte olacağımıza söz vermek. lakin bu güzel hayalimiz için öncelikle ailemin onu kabul etmesi gerekliydi. bir gün babama bu konuyu açtım. sizlerle paylaşıyorum,
+ naber peder ? bir kaç papel atsana, ot alıcam.
pardon, bu başka bir hikaye. onu da bir gün paylaşırım sizinle.
+ merhaba babacığım. sana bir şeyler anlatmak istiyorum müsadenle
- gene ne var lan ? it !
+ bla bla bla... yani baba, ben fifi ile evlenmek, mutlu bir yuva kurmak istiyorum
- sikt*r git evlen, benim senin gibi bir oğlum yok
+ tamam baba ben sikt*rdim..
o günden sonra artık ailemle olan bağlarımı kopardım. fakat sorun şu ki, henüz onun ailesi duruma vakıf değildi. karar vermiştim, bir gece ansızın kaçırıcaktım onu.
kaçırdım evet. gerçi kaçırırken biraz sorun yaşadık. babası gördü bizi, polis çağırdı. karanlıkta meğer annesini kaçırmışım. neyse konumuz bu da değil.
evlendik fifiyle. ufacık, derme çatma bir evimiz oldu. ben inşaatlarda çalışıyordum. fifi de güvenlik görevlisi olmuştu.
hikayem mutlu sonla bitmiyor. bir gün işten eve geldiğimde fifiyi evde bulamadım. günlerce aradım. heryere sordum. çok sonraları bir parkta otururken, onu başka bir adamla mutlu mesut deliler gibi koşarlarken buldum. 5 kilogramlık kuru mamaya satmıştı beni.
