ne yazıkki maltepe bostancı arasında bisikletlere saygı 0 , arkadaşım kaç kez daha üstüne süreceğiz bisiklet yolundan çık diye?onun dışında en büyük hobimdir kendileri , bir de çocuk musun oğlum ne bisikleti diyenler olmasa.
türkiye fazla insan tarafindan yapilmayan eylem. ne yazikki bisiklet sürücü sayisi ülkemizde oldukca azdir, sadece zevk icin yapiyor yapanlarda. hatta ve hatta bir nevi bisiklet sürmek kültürü denen bir sey ülkemizde yok denilecek kadar az. hatta yok diyelim olsun gitsin.
avrupa ülkelerinin bir coguna bakildiginda bisiklet sürücüleri icin özel yollar var. yaya yollarinin hemen yaninda, genelde kirmizi taslarla tasarlanmis yollardir veyahut bisiklet isaretiyle belirlenmistir.
bisiklet sürmenin hem dogaya, hem insana ne kadarda faydasi oldugunu kimseye söylemeye gerek yok.
kisa mesafeli yerlere bisikletle gitmek, ev gecimindeki bütceyede oldukca faydasi vardir.
türkiye'deki sonu gelmeyen benzin zamlarina karsi, araba sürmeye iyi bir alternatif olabilecek süper ötesi bir secim. lakin bisiklet kültürünün ülkemize gelmesi biraz zor gözüküyor, zira bir cok insan bisiklet sürmesini dahi bilmiyor.
gercekten üzücü bir tablo.
kendilerini modern dünyanın kucağına bırakmış olan insanlar tarafından hala amele işi olarak görülse de avrupa ve amerika'da insanların işe veya gezmeye giderken sıklıkla tercih ettiği yaşam destek ünitesidir.
türkiye'de hala bisiklet süren insana marslı muamelesi yapılıyor, hala insanlar bisiklet yollarını arabalarını park ederek, yürüyerek, hatta mangal yaparak işgal ediyor, hala sürücüler birkaç santimetre yanınızdan geçerek aldığınız bütün güvenlik önlemlerinin aslında bir dangalağın altındaki aracın sayesinde oldukça kolay bir şekilde hiçe sayılabileceğini hatırlatıyor.
beş yıldan fazla bir süredir yaşadığım istanbul'da yaklaşık üç aydır bisiklet sürüyorum ve yürüyerek gittiğim yerler artık bisikletsiz gidilemez statüsünde. severek gittiğim ve dinlendiğim yerler ise bisikletle çok daha güzel geliyor gözüme.
şimdiye kadar dağ bisikletini şehirde sürerek ona biraz haksızlık yaptığımı düşündüysem de geçen hafta sonu kendisini neredeyse hiç asfalta değdirmeden ormanlarda, dağ yollarında ve patikalarda sürdükten beri bir sonraki kampı iple çeker hale geldim.
günün bu saatinde sahil yolu ve parklar çok güzel oluyor, iyi sabahlar sözlük.
arabam olduktan sonra yapmayı unuttuğum eylemler arasındadır. zaten yeterince de doymuştum bisiklete arka tekerimi eritmedik yoksa ön freni sıkıp arkayımı kaldırmadık. artık inme vakti gelmişti bisikletten yapılabilecek herşey yapmıştım. şimdi arabamla kavşakta mı yanlamıyorum yoksa makaslar mı atmıyorum. tavsiyem bisikletten inmeniz olacaktır.
bu başlığın ilk entry si çok güzel açıklamış
"sonra ağaçlar, binalar, insanlar yanımdan hızla kaçmaya başlıyorlar. yüzünüze çarpan rüzgar kulaklarınıza özgürlüğü fısıldıyor...
sakinleşiyorsunuz, var olmanın o anlamı iki tekerin üzerinde size dokunuyor ve şükrediyorsunuz..." diyerek...
3 yaşında annemin çalıştığı okulun bahçesinde elime tutuşturulan mor bisiklete biner binmez iki teker üzerinde denge tutturup, yüzüme çarpan ilk rüzgar ile birlikte bende tutku olan eylem.
uzun bir aradan sonra tekrar başladıysanız hamlık ağrıları verendir.yeni aldığınız bisikletin tarzı mtb veya yol yarış bisikleti ise selenin yapısından dolayı oturma problemleri çekebilirsiniz.
