türkiye nin özellikle son günlerde üzerinde oynanan oyunlardan dolayi cektigi sikintiya, dogusundan batisina hane hane heryere düsen aciya ragmen birlik olamayan yurdum insanina sitemimdir ulan bu.
30 yildir bitmeyen bir bela, kirli ellerin ileri sürdügü piyonlarin (buraya küfür gelecek) aldigi canlar, yasli gözler, feryat dolu ana baba kardesler.
ates düstügü yeri yakar derler. yahu nasil bir toplum olduk, nasil bir hastaliga yakalandik. canakkale destani icin siirler methediyoruz her 18 martta ama gel bak ki zerre ders almamisiz, ar damarimiz mi catladi, atalarin edebinden zerre düsmedimi hücrelerimize.
4 cephede savas verirken ecdad, en sikintili günlerindeyken ülkem, millet tek yürek oldu, tek bilek oldu.
kadini, yaslisi, daha biyiklari terlememis cocugu, hastasi, engellisi hep beraber oturup agladi, hep beraber mücadelesini verdi. birbirine bok atmadi kimse. onun yüzünden, bunun aymazligindan demedi baslarina gelenlere. sabretti sabrederken tek beden halinda mücadele etti.
bölündük icten ice, lime lime. 2 parcaya bölündük yetmedi. ne onlar doydu bölmeye ne biz doyduk safca vatandaslarimizla aramiza nifak sokulmasina. gururlari oksandi bölünmüslerin, ayni kirli eller tarafindan. daha cok bölündük ne ruh kaldi en millisinden ne duygu kaldi.
tek kaldik ulan. yalnizlastirildik kendi komsumuza, ahbabimiza.
sen bu sun denildi birine, sorgusuz sualsiz kabul edildi.
digeri bu oldu sende o sun denildi ötekine, kayitsiz sartsiz kabul edildi.
sevinclerimizi paylasamaz olduk milletce, hüzünlerimizi paylasamadigimiz kadar.
yesilcam filmi oynarken alt yaziyla kinarcasina kinadik sadece lanetlileri.
acisina merhem olamadik belki gözü yasli ana babalarin, ama acilarini dinlemedik, paylasmadik.
tek ve en kötü yaptigimiz seyi yaptik. sen bundansin, ben bundan dedik.
koca koca taslari attik birbirimize.
basini ellerinin arasina alip düsünemez olduk.
sen, ben,o ve öteki omuz omuza vermedikce, tek beden olmadikca cok dayak yeriz.
kol ayri, kafa ayri, bacak ayri oynadikca cok kirarlar kemiklerimizi.
ne insanligina layik olursun, ne inanclarina ne atalarina.
"gavur izmir"in başlattığı anarşist hareketleri devam ettiren insan modelidir.
"hem müslüman hem laik olunmaz" görüşüne sahip olan, insanları ikiliğe sürükleyen bir boş-bakanı ülkenin başına getiren garip yurdum insanıdır.
bir insanın yapabileceği en kolay şeyi sürekli yaparak sürdürdüğümüz eylem. sürekli başkalarını suçluyoruz. kim o başkaları. görüşümüzün, inancımızın tam karşıtı. sağcılara göre suçlu solcular, solculara göre sağcılar, birilerine göre inançlılar, birilerine göre ateistler, başka birilerine göre laikler... uzar bu.
bu eylem en çok ilköğretim çağındaki öğrencilerde görülür. ve bu yönünü olgunlaştıramamış insanlarda. sen sağcısın atıyorsun suçu solculara. bu ne kadar kolay değil mi. suçu yükledik başkasına tertemiz olduk bir anda.
o siyasi düşünceleri beyinlerine öyle sokmuşlar ki farklı düşüncelerde olan kişilerin insan olduğunu dahi unutmuşlar.
bu ülkede dönmeyen çarklar varsa suçlu herkesidir ve birbirimizi suçlayarak hiç bir yere ulaşamayız.
