resim hocamın bana beyaz bir kağıt verip onu istediğim renge, kimseye hesap vermeden boyamayı özlüyorum..
babamın bana pembe patiklerimi giydirmesini özlüyorum..
ramazan bayramların da davul çaldı diye sahura kalkıp yemek yeyip tekrar yatmayı özlüyorum..
özlemek istediğimden mi özlüyorum sanıyorsun?
Hayır!
bir daha yapamayacağımdan özlüyorum..
12 yaşında ufacık bir kızken okuduğum kitaptaki kahramanın, gökkuşağının altından geçtiğinde cinsiyetinin değiştiğine inandığım, saflıkta ki kızı özlüyorum.
dünya yıllandıkça orospulaşıyor.
ben büyüdükçe mantıklaşıyorum..
çocukluk yıllarımı özlüyorum anlıyacağın.
bundan 10 yıl önceki yaşamımı özlüyorum.
dünümü de özlüyorum ben.
ama "o"nu özlemiyorum işte!
o kadar gurursuz olamadım.
özlemiyorum!
Uzun yolculuklara hazır olmaktır bir yerde özlemek. Gırtlağına kadar hasrete batınca insan çıkar yola. Vuslata yolculuk başlar o zaman.
Acıtır insanın içini bazen bir sese bir soluğa hasret kalır bu aciz varlık. Gecenin bir vakti uyanıp yanında nefes alan birinin olmayışını en koyu şekilde hissetmektir ayrıca.
Ama bir yerde de gereklidir. insanı sevgiye bağlar en sıkı bağlar.
Ve'lhasılı kelam şu anda yaptığım eylemdir özlemek.
"nefes alamıyorum. tek yapman gereken biraz daha anlayışlı olmaktı. bitmiyor günler. iyimisin seni çok özlüyorum bağır çağır ama yinede yanımda ol. bir dilin bütün sözcüklerini kullansam seni tarif edemeyeciğimi biliyorum. özlüyorum su olsan bozulurdun bozulmayan birşeysin. kalbimdeki en derin yerde büyük bir sancısın. SEVDiM."
