insana her şeyi yaptırabilecek bir duygudur. Akli melekelerinizi sağlıklı olarak kullanamamanıza yol açar. Öyle bir hal alırsınız ki doğruyu yanlışı ayırt edemezsiniz. Niye bilmiyorum bi insan başka bir insanı kendinden çok sevdiğinde ilişki bir noktada bitiyor. Yıllar geçtikçe insan anlıyor ki hiç kimseyi en çok sevdiğiniz yapmayacaksınız. Eğer yaparsanız bilin ki o çok sevip değer verdiğiniz insandan bir gün hiç beklemediğiniz bir anda kazığı yiyeceksiniz.
birisini çok sevmek güzeldir. verdiğiniz sevgi ve değerin aynısı karşını taraftan göremezseniz işkenceye döner, eğer verdiğiniz sevgiyi hak edecek değerde biriyse sonuna kadar mücadele edilmeli, gücünüz kalmadıysa vazgeçme buttonuna basmanız gerekir ne yazık ki.
birisini çok sevmek başkasını sevememek demektir. kimseyi görmez gözünüz. artık herkeste ondan bir parça vardır. ustanın da dedigi gibi: kimi sevsem sensin hayret!..
Ondan sonra kimsenin olamamasıdır. Ne aşka küs olma ne aşık olma durumu hani. Belki kafada bitmiştir, hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağı aşıkardır fakat ne yapsanız, onun sizdeki yerini bozmak istemezsiniz. Başkasına o fırsatı tanımak, sanki ona haksızlık yapılıyor gibi hissettirir size. Kötü tarafı size gerçekten değer veren kısmı da zerre umursamazsınız.
O da sevsin diye sizi köle eden şeydir. Sabah aksam ondan isaret beklersin, uyuyamazsın. Ama o bunlardan habersiz ve umursamaz bir şekilde uyur. Ben bundan farklısını görmedim.
nefes almanızın sebebini o sanmaktır, onu yokluğunda sevmektir, ona rağmen sevmektir, hatta kendinize rağmen sevmektir. her şeyini adamak değildir gerçekten sevmek, ya da illa her şeyden vazgeçmek olmayabilir. bambaşka bir şeydir, mutsuzlukta bile sevgi bulmaktır, her zaman elde etme çabası içinde olmadan. hem eylemsizliktir bazen, durursunuz zamanın tam ortasında, hem de aynı yolları defalarca nefesiniz tükenene kadar koşarsınız. gurursuzluk değildir; kendini kaybetmeden, kendin gibi durmaktır tüm tuzaklar içinde ve onu hayal etmeden göz kapaklarını kapatamamaktır.
