benim de dahil olduğum tür*.
birisi ağzımın içine bakarken ben nasıl çevireyim lokmayı rahat rahat dilimle, veya yolda yürürken alan var alamayan var yenir mi öyle ulu orta... şeklinde tereddütlerden dolayı yapamam bu işi. okulda hep en arkaya oturur herkes kantine gidince şıp diye bitirirdim yemeğimi. hele bir de gelip konuşanlar yok mu yemek yerken, cevap vermek için lokmaları boğazıma diziyorsunuz ya... ne diyeyim ben size!
rahatsız olan insandır. manyak mısınız kardeşim niye yemek yiyen bir insanı izlersiniz? izleyen kişinin aç olduğu biliniyorsa zaten hayatta yenmez o yemek, boğazdan geçmez; ısırılamaz, ağza alınamaz bile. ancak aç olmadığı biliniyorsa, izlemekle yaptığı puştluktur. iğrençsiniz lan! bakmayın lan!
kendine olan güveniyle ilgili tereddütlerinin olmasının sonucunda yanındaki insanlardan rahatsız olan onlardan utanan insandır.
çogu insanın bir zamanlar özellikle genclik zamanlarında karsılastıgı bir durumdur. derhal atlatılması gereken bir pürüzdür. ileride daha da karmasık hale gelip insanı takıntılı hale getirebilir. Ki insanların büyük bir kısmı bu sorunu aşıyorladır zaten.
Yani rahat ol emmoglu yav onlarda insan niye rahatsız oluyosun bu tür seylerden koy gote.
eğer ben yemek yerken biri beni izliyorsa. davet ederim, red eder ve izlemeye devam ederse birdaha davet ederim yine red eder ve izlemeye devam ederse biraz daha baskıcı bi şekilde davet ederim, yok hala red edip izliyorsa babam olsa çık git şurdan bakıp durma demek suretiyle kovarım.
