aileden biri veya çok yakından biri olmadığı sürece her cenaze namazında aslında karşı karşıya geldiğimiz durumdur. sadece son görev olduğu için yapılır.
hiçbir zaman ölümün kini unutturabileceğine inanmadım. bazen düşünüyorum babamın öldüğünü duysam hiçbir şey hissetmezdim. üzülmezdim. hergün tanımadığımız insanların haberlerde ölümünü görüp anlık olarak "yazık olmuş" diyip geçtiğimiz o 2 saniyelik gereksiz üzüntüden daha büyük olamazdı. üzüntü bile olamazdı da işte insanız ya ölüme karşı biraz da olsa üzülmüş gibi tepki göstermeliyiz sonuçta biri göçtü gitti bu dünyadan. yoksa dışardan ne derlerdi.
ölen her kim olursa olsun kendine üzülmemektir. Bencil olmamaktır. Bu evrende olmayan bir bireyin bilinçli olduğu bilinemeyeceğinden ve daha iyi bir halde olmadiği kesin degilken birinin ölümüne üzülmek onsuz bu evrende kalmaya üzülmektir.
