tehlikelidir.
aynı kişi bi bakmışsın en büyük huzursuzluk kaynağın oluvermiş.
kendinle barışık bir insanken kendine düşman olmana sebep olur bi yerden sonra, derin bi iç hesaplaşmada bulursun kendini o insanın sayesinde... iç huzurunu dengelemedikçe, başkasının sağladığı huzur duygusu sadece bi yanılsama olarak kalır.
huzur dediğin nasıl bir şey ki aslında biz mutluluktan çok huzuru arar olmuşuz. belki de mutlu olmaya çalışmaktan çoktan vazgeçtik de huzurla yetinmeye karar vermişiz.
huzur dediğin de sıklıkla başka bir şeyle ya da başka biriyle açıklanıyor be birader. mesela işsiz, kariyersiz, sevgilisiz, dostsuz, her anlamda dımdızlak bir adam olup huzurlu olmayı becerebilen çok az adam var.
işte bu huzur tarifinin en sakıncalısı, bence tabi, huzuru biriyle-özellikle de karşı cinsle ilişkilendirmek.
birinin yanında huzurlu hissetmek çok güzel. bu hayatta huzurdan daha güzel bir şey yok. ama o biri gittiğinde n'olacak peki?
mutlu olmak da huzurlu olmayı istemek de korkmadan bağlanabilen, cesur adamların hak ettikleri şeyler. korkup kaçan, kendi kabuğunda steril bir hayat yaşayan adamlar sıfır hasarlı ama huzursuz ve mutsuz bir hayat yaşarken, cesur adamlar -en azından hayatının bir döneminde- mutluluğu ve huzuru yakalayabilirler.
yine de ben kaçar kurtulurum huzur veren insanlardan. steril hayat, riske girmekten daha iyi amk!
