bu küçükken çok acıtırdı. yani çocuklar çok acımasızlar ve birisiyle dalga geçince kendilerini ortamda komik ve sevilen kişi yaptıklarını sanıyorlar. karşı tarafı asla umursamadan kırıyorlar. küçükken ben asla diğer kızlar gibi değildim o yaşlarda süsle güzellikle ilgilinen bir tip değildim gerçi hala değilim ama çocuktuk işte. çocuk, çocukla alay ederdi. biri gülerdi, diğeri kırılıp bir köşede belli etmeden ağlardı. sanırım köşede ağlayan bendim. tabi bazen de döverdim böyle olunca, o kısma çok girmeyelim :d yaşça büyüdükçe kimse kimseye o kadar laf etmiyor, edilse bile insan çok kırılmıyor ya da kırıldığını belli etmiyor. belki de herkes kendi güzelliğinin farkında olduğu için birinin çirkin demesi onu gocundurmuyor.
birinin bana değil de, bebeklere nazar değmesin diye çirkin diye seven, ve çoğunlukla bunların yaşlı teyze olduğunu hatırlatan durum. swf. normale gelecek olursak; birinin, birine sen çirkinsin , şu tipine bak hele, demesi lüksüne nasıl sahip olduklarını anlayamıyorum.
Karsidakinin güzelsin diyip çirkin karanlığına çekmesinden daha eftal olan söylemdir.
Güzellik her devirde başa beladır. Sizi siz yapan tüm özelliklerinizi yıkar geçer. bir kaç kırışıklık ezer geçer benliğinizi.
