Kader... Birinin canını yaktığında -bilerek, isteyerek,egonu tatmin etmek için ya da farketmeden,düşünemeden, istemeden - sanıyorsun ki aynı acıyı yaşamayacaksın. Sanıyorsun ki zaman hep başkalarına acılar getirecek... Ölüm onlara mahsus.. Aşk acısını onlar çeker... Terkedilmeler bir tek onların... Kayıplar, aldatılmalar, hüsranlar... Sonra zaman geçiyor hızla. Sen o mutlu hayatını yaşarken hayat önüne öyle günler getiriyor ki "Neden ben?" dediğinde gözünün önüne bir sürü görüntü geliyor. Canını yaktığın tüm insanlar, "Neden?" lerinin cevabı aslında...Ve evet can yaktıysan er ya da geç canın yanacak. Ve hayır bunun kaçışı yok, affı yok...
