Insanın derdini gercekten dinleyecek kimse kalmadı ki. Bazıları vardır ki sadece merak eder ve oh be der. Benden de beteri varmıs. Böyle birine ancak şükür malzemesi olursun. Bazıları da dedikodu malzemesi arar. Bazıları yarın bir gün yüzüne carpmak icin biriktirir.
Derdinle dertlenecek insan bulmak cok zor, birinin canını sıkmamak icin derdini anlatmayacak kadar ince insanlara nasip olur insallah.
Derdimi asla kimseye açmam. Çünkü derdimi anlatmakla rahatlayabilecek kimselere benzemem.
Ben baş edebilirim her türlü problemle. Ne Destek beklerim. Ne birine fazla destek olabilirim.
Doğrusu budur demiyorum. Ama Benim karakterimdeki insanlarla uyumlu olan budur.
Kimse bana ne üzülsün ne acısın isterim. Tanrı korusun..
derdimi anlattıkça daha çok dertlendiğim, kimsenin yeterince dinlemek istemediğini düşündüğüm ya da istese de çözümü bulamayacağını bildiğim için tercih etmediğim olay.
Anneme anlatamam derdimi çünkü üzülür. Bilirim ki gerçekten derltlenecek ve uzulecektir. Zaten ben anlatmasam bile o anlar ya da rüyasına girer. Yine de üzülmesin diye anlatmam. Diğer insanlara gelince onların zaten cani sıkılmayacaktır. O yüzden derdim benim derdimdir. Dermanimi da tesellimi de yaradan da beklerim.
