iki saattir düşünüyorum. Kimi öldürmek isterdim acaba? Dünyayı olduğu gibi seviyorum. Kullandığım ilaçlar yüzünden mi bilmiyorum hiç kimseden nefret etmiyorum. Ama birini öldürmek yerine birçok kişiyi öldürmeyi tercih ederdim. Birçok kişiyi öldür ve sonunda öl. Bir motivasyonum yok. Sadece o boşvermislik duygusunu seviyorum. Ama kimseyi suçlamıyorum.
Romantik bir saldırı olurdu bu. insan neden ölmeden önce başkasını öldürmek ister? Sanırım ses getirmek için sanırım yaşamı olabildiğince yadsimak için.
Bir müzik çalar... makineli bir tüfek. Siren sesleri. Silah sesleri. Bir anda unutur insanlar her şeyi. Yaşam önem kazanır. O yer uzun süre lanetlenir.
Küçük bir çocuğun zihnine kazınir. Öldürmem onu hayatı boyunca o dehşeti yaşar. Travma kalır onda. Silah sesleri yankılanır zihninde. Adil bir yargılanma olsaydı kendimi öldürmezdim. Yargılanmayi hep istedim. Adil bir şekilde yargılanmak ben de sizin çocuğunuzum diye seslenmek isterdim hakime. Savcı avukat hakim uclusunden en çok hakimi severim ben.
Ama sonra dehşet benim zihnimde yankılanır. Bir kurşun lanetli vücudum yere serilir. Çocuk çığlık atar.
