dünyanın belki de en kötü hislerinden biri. onu sevdiğini biliyorsun. onu, onunla olmayı tüm hücrelerinle istiyorsun. ama gidemiyorsun... çünkü gidersen her şeyin eskiye döneceğinden, canının tekrar yanacağından da eminsin... bu yüzden her gün göğsüne batan bıçaklarla, kabuk bağlamış derin yaranla yaşamaya alışıyorsun... onu özlemeyi bile sevmeyi öğreniyorsun.
Bacına yapsam doğru bir konuya parmak basmış. Ondan kilometrelerce uzakta olduğundan dolayı gidememek de var; onun sevdiği biri ya da sevgilisi olduğu için gidememek de var. Elbette insana en çok koyan şey de ikincisinden dolayı gidememektir. Sen onunla saatlerce konuşmak ve onun yanında olmak istersin ama o başkalarıyla mutludur zaten. Sen onun aklının ucundan bile geçmezsin, evet.
Edibüdü: aslında evet, belirsizlik hali insana daha fazla koyuyor. En azından sevgilisi olduğunda ve sana karşı bir şeyler hissetmediğinde eninde sonunda bu acı gerçeği kabulleniyorsun ama belirsizlik hali insanın daha çok canını acıtıyor.
