Kuşkusuz her şeye aşırı az yönelim olunca bir şeye gerçek temayül büyük ihtimalle aşırıya kaçacaktır. Kendi içine çökmeye neden olur. Rab teala bazılarının yaşamına minyatür kozmik olaylar koyar ki betimlemek için bir insan hayatına ve ihtimallerinin tümüne bile sığmayacak şeyler gerçekleşiyor orada.
bir insanın kendisine yapabileceği en büyük kötülüktür. zira bu karşıdaki kişiyi sevmek değil onu yönetici edinmektir. sizi sevmesine neden olmaz. büyük bir otorite kaybı doğurur. bunalımlara ve kişilik bozukluklarına neden olur. bu arada özgüven kaybını da unutmamak gerekir.
O çok sevileni öyle ya da böyle kaybedecek olma gerçeğini de beraberinde getirir. işte bu yüzdendir bazılarının sevmek kelimesini duyunca fersah fersah uzaklaşmaları.
En sonunda boku çıkan şeydir.
Çok sevdikçe çok üzülürsün, çünkü karşındaki her zaman senden bir tık daha duygusuz ve öküz olacak.
Peki üzülen kim olacak? Sen.
O yüzden mantık basit. Sevin, çok sevmeyin.
O sevdigin insan illaki bi sekilde gotunu doner sana. Sonra noldu lan simdi diye sorarsin kendine. Ben sana soyleyim mi noldu? Cok sevdin cunku, hatalarini goremeyecek kadar cok sevdin. Belki de kendinden bile cok. Sonuc? Sonuc, kaybedensin.
