insanın hayatına giren birini unutamamasının en önemli sebebi kalbinde oluşan boşluktur, ondan o boşluk dolduğu sürece insanın unutamayacağı* kimse yoktur.
sen unutmak istedikçe karşına çıkarır hayat unutmak istediğin kişiyi unutmak istediklerini.bir gün gelir tamam dersin bitti çektiğim acı artık iyiyim sonra bir bakarsın -hayat uğraşacak bir şeyler arıyor ya seni deli etmek için- hiç olmadık anda çıkarır karşına onu haydi başlasın yine aynı karmaşa aynı eziyet...sen kaçtıkça o yine getirir her şeyi yanıbaşına o yüzden kalıp mücadele etmeli,onu görerek her gün varlığını hissederek silmeye çalışmalısın yaşananları..inadına yüzüne gözlerine bakmalısın inadına her bakışında gülümsemelisin...
sabah uyandığında ilk nefesinle birlikte artık onsuz olduğun gerçeğiyle başetmek zorunda kalıyorsan, baktığın her yerde duyduğun her müzikte onu hatırlıyorsan, hayatı bir bedende iki kişi gibi yaşıyorsan hala bu sadece çalışmak olur, unutmaya çalışmak beyhude bir çalışmadır.
çalıştıkça başarılamayacak durumdur. çünkü unutmaya çalışmak bir çabalama gerektirir ve çaba da o duruma daha fazla iter. en iyisi akla gelince istenildiği kadar düşünmektir. nede olsa bir yerden sonra sıkıntı doğuracaktır. en sevdiğin yemeği sabah öğle akşam yemek gibi.
bu ''unutmak'' denen mesele pek öyle kolay gerçekleşen bir olay değildir.zaman laneti var ya hani bu burada da işler ama sanki zaman daha da yavaş geçiyormuş gibi gelir.beynin ve kalbinin bir kısmını birine ayırmışken o yeri boşaltıp da boşluğu kolayca kapatabilmek olur iş değildir.ama zamanla diyorlar ya unutulur diye gerçekten unutuluyor,geriye kalan kırıntılar oluyor ve buna razı olmak gerek.
herşeyi akışına bırakmak.bir de candan erçetinden mühim değil dinlemek.
'Ne yaptım biliyor musun
Daha çok şarkı söyledim...
...Bitti, buraya kadarmış dedim
Unuttum bile dedim
Avuttum kendimi sözde
Ama yine de akıyor gözyaşlarım
Islatıyor yastığımı
Seni özlediğim gecelerde...'
zaten unutmaya çalışılmamalı,katlanmayı öğrenmeli.
(bkz: #575523) en iyi unutma şekli unutmaya çalışmamaktır, zaman zaten bir şekide unutmanızı sağlayacaktır, sadece, kimilerinde çok zaman alır, kimilerinde az.
birini unutmaya çalışmak bile onu asla unutmamayı istemek anlamına gelir. insanlar darbe alırlar ve unutmaya çalışırlar.halbuki efenim unutmayınız,unutmaya uğraşmayınız ağlayınız,sızlayınız ve emin olunuz ki öyle bir an gelecek ki kendiniz bile şaşacaksınız. sizi üzen, unutmaya çalıştığınız herneyse o artık gerçekten (!) yoktur...yoktur..yoktur.
asıl koyan şey birini unutmaya çalışmak ihtiyacını getirinceye kadar yaralamış, zedelemiş yaşanmışlıklardır. birini unutmaya çalışmak sadece bir sonuçtur..
mühim olan birini unutmaya "alışmak". hayatta ki her şeye alışıldığı gibi.. gerçekten sevdiklerimiz nedir ki hayatta.. alıştıklarımız. duygular günlerin sonunda, yılların sonunda tükenirken elde kalan alıştığımız dünya ve yarattığımız kendi dünyaya bağlı kalmak.
