matah bi durum abartmaya duygusallaştırmaya gerek yok unutulması gerekiyosa unutulur ha günü gelir tek bi şarkı alır seni götürür seneler öncesine ne kadar unuttum desen de ona da çare yoktur.
Haksızlıktır, en çok da kendine. Onca zamanı, duyguyu, emeği çöpe mi atacaksın? Sırf istediğin gibi sonuçlanmadı diye bir de? Topla çantanı çek git ne kadar uzağa istersen ama o güzel anları da eski bir fotoğrafa bakar gibi aklında çevirip tebessüm etmekten mahrum etme kendini. Affetmek gerek yalnız, gerisi geliyor.
zannedilenin aksine, kolaydır fakat drama queen olmayı sevdiğimiz, vazgeçmeyi bilmediğimiz ve alışılanın dışına çıkılmasından nefret ettiğimiz için başarısız oluyoruz sadece.
eğer birini unutulacak kategorisine almışsanız (şahsen benim için) unutmak çok kolaydır.
daha dün birine canınızı verecek kadar da sevebilirsiniz değer verebilirsiniz, sorun değil...
birini unutmanın yolu; yaşamanın çok nadir bir şey olduğunun farkına varın ve birilerinin yaşamadığını sadece var olduğunu görün.
tıpkı bir böcek veya çiçek ya da ot gibi, bir taş kaya parçası gibi, sevdiğiniz enfes kokulu en lezzetli bir yemek bir meyve bir sebze gibi düşünün ve onu yedikten sonra tuvalet de dışkılarsınız ve o lezzetli mis kokulu yemek meyve sebze çekilmez pis kokulu bir pislik olur.
duygularınız hatalarınız verdikleriniz kaybettikleriniz mi?
üzülmeyin ki bu tamamen aptallık işaretidir.
unutmayın; sizi mükemmel yapan hatalarınızdır. tabi ki ders almışsanız...
birini unutursun mesela ilk okul arkadaşını. ismini bile, yüzünü suretini ve onun hakkında her şeyi. ama canınu yakanı unutamazsın gibi gelir.
senin için değerlidir. hele hala seviyorsan zordur. herkes amaaaan be unut gitsin der. zordur. ama zor olan her şey imkansız değildir. onu unutmak için hiç bir şey yapmıyacaksın. ağlayacaksın,sızlayacaksın. özleyeceksin de ve rüyalarına girecek. acıyarak geçecek. sen onu istediğin için sevdin, şimdi unutmak isteyemiyecek misin ? kimsenin yaşadığı ile kıyaslamayacaksın. herkes farklı unutur. ama sana söz geriye bakıp güleceksin. ve uzun yıllar geçicek,geriye baktığında onu hatırlamadığını görüceksin. bu da hatırlamak olsa da. acımayacak.
hissettiğinde verdiğin değerin boşa gittiğini. her şeyi vermişsindir. her şeyini almıştır. her şey boşadır. zordur kabul etmek. verdiğin her şeyin tam tersini alırsın. değişmiştir.
sen unutmasan bile o zaten başka biridir artık. artık o yoktur. alıp bağrına bazsan bile geçmeyecektir. gurur filan hikayedir. iki kişi aynı anda isterse olmayacak şey yoktur ama birisi az ister. bazen istemez bile. bazen sadece ona yakarmanı ister. ama vakit gelmiştir. unutmak zordur. imkansız değildir. belki yeri dolmaz ama sorun o açılan boşluğu o bile dolduramaz artık. o yüzden daha güzel anları beklemektir . belki adı hep hüzün uyandırıcak sende ama gün gelicek gülüceksin.
o bile bizi unutmazken, unutamazken seven insan için çok ama çok zordur. gayri iradidir. her yere kazılıdır, raspayla çıkmaz. hatta bırak her yeri, köyde ceviz ağacının gövdesine kazıdığım bir ismi yıllar sonra hiç aklımda yokken görmüştüm, avluya girdiğimde. kazıdığım yazı ağacın gövdesiyle beraber büyümüştü. herkes onu rahatlıkla okuyabiliyordu. bi kere daha onu kaybetmişcesine üzülmüştüm. orada anladımki sen unutursun ya da unuttuğunu sanırsın ama hasta bir ceviz ağacı onu sana hatırlatır. hem de kocaman harflerle...
Gereksiz eylemdir, çünkü unutmak isteyecek kadar önemli ve kıymetli biriyse o "unutmak istenen zatı muhterem" varsın hatırasıyla, anısıyla aklımızda kalbimizde bir kıyıda bir köşede durmaya devam etsindir...
